Audio-Technica M50xBT review: betere beats

Er zijn twee manieren waarop de meeste mensen voor het eerst kennismaken met de naam Audio-Technica: ofwel in associatie met Technics-draaitafels ofwel via een opdringerige vriend of YouTuber die hen inlicht over de M50x-hoofdtelefoon. Audio-Technica begon in de jaren zestig als fabrikant van fonograafcartridges – het logo van het bedrijf is een abstractie van de naaldvorm die een plaat raakt – en heeft zichzelf altijd gezien als leverancier van pro-audioapparatuur, waaronder in de loop der jaren een niet nader genoemde rol als leverancier van microfoons voor Amerikaanse presidentiële debatten.

Het was in 2007 dat Audio-Technica onverwacht doorbrak in het mainstream bewustzijn met de bescheiden ATH-M50 over-ear hoofdtelefoon. Zoals gebruikelijk voor het bedrijf, werden ze ontworpen voor professioneel gebruik, maar hun onverwoestbare bouw, redelijke prijs, en scherpe, indringende geluid werden warm ontvangen door mensen op zoek naar iets meer hi-fi dan de dominante Beats opties. Zeven jaar later maakte het bedrijf de kabel verwijderbaar met de ATH-M50x, en dit jaar – na meer dan 1,8 miljoen M50 verkopen – heeft Audio-Technica zijn bekendste product bevrijd van draden met de ATH-M50xBT.

Het houden van dezelfde prijs en hetzelfde uiterlijk als zijn voorgangers, het M50xBT-model is een vorm van fan-service. Audio-Technica’s meest voorkomende verzoek van gebruikers was een draadloze M50x, en het bedrijf heeft geprobeerd om dat op een zeer letterlijke manier te bereiken. Dezelfde ingenieur, Hiroyasu Suzuki, die de M50 en M50x ontwikkelde, kreeg de opdracht een bijpassende draadloze versie te maken die hetzelfde klinkt als zijn voorgangers met draad. Maar Suzuki en zijn team hebben hun taak niet helemaal volbracht. Want de draadloze M50xBT klinkt eigenlijk beter.

Op het eerste gezicht, kun je zien dat de Audio-Technica M50xBTs werden ontworpen voor ruw gebruik. Ze zijn gemaakt van dik, slijtvast plastic dat het stevige en geruststellende gevoel geeft dat je zou kunnen krijgen van een extra zwaar telefoonhoesje. Er zijn slechts een paar stukjes metaal in het ontwerp – in de hoofdband en als contrasterende accenten aan de buitenkant – om de matzwarte monotonie te doorbreken. Dit is zeker geen mooie hoofdtelefoon, hoewel hun industriële look een zekere tijdloosheid heeft en een “functie boven vorm” houding overbrengt.

De kunstlederen pads zijn vervangbaar en van een redelijke grootte, maar ze zijn lang niet zo comfortabel of meegaand als iets als de Master & Dynamic MH40 of Sony’s toonaangevende 1000X M3s. Waar die andere hoofdtelefoons een kleine kamer voor uw oor creëren om in te verblijven en te ademen, maken de Audio-Technica’s M50’s contact met het hele oor. Dat leidt onvermijdelijk tot ongemak en irritatie tijdens lange luistersessies, en meer dan eens liep ik weg van het dragen van de M50 met rode, warme oren. Met een zorgvuldige plaatsing en periodieke aanpassing denk ik dat deze hoofdtelefoon een fatsoenlijke pasvorm kan bieden, plus dat hij waarschijnlijk vergevingsgezinder is voor mensen met kleinere oren. Ik hou wel van hun nette cluster van fysieke bedieningsknoppen op de linker cup, en het gemakkelijk inklapbare ontwerp is handig om te hebben. Maar comfort is zeker niet het sterke punt van de M50xBT’s.

Wat me dagelijks naar deze hoofdtelefoon laat terugkeren, is zijn geluid. Ik was nooit echt een van die mensen die verliefd werden op het geluid van de M50x. Het was te fel en agressief naar mijn smaak, met een metaalachtige glans op de hoge tonen die een onverdiende hardheid aan de muziek gaf. De nieuwe Bluetooth M50 komt vrij dicht in de buurt van die formule, maar hij versoepelt het geluid net genoeg om aangenaam levendig te zijn in plaats van streng en in your face. Dit zijn nu hoofdtelefoons die de dag beginnen met een dubbele espresso in plaats van een vierdubbele.

Miles Davis’ trompet in Sketches of Spain is net zo emotioneel als het zou moeten zijn wanneer je het hoort via de M50xBTs. De dringende hoge noten in “Concierto de Aranjuez” komen helder en natuurlijk over. En deze hoofdtelefoon overtreft echt zijn prijs als het aankomt op de presentatie van de omringende elementen van het orkest rond Davis: elk wordt weergegeven met zijn eigen specifieke positie en lucht om te ademen. Nina Simone is op vergelijkbare wijze expressief door de M50’s, waarbij haar “Do I Move You?” de organische kwaliteit van de hoofdtelefoon laat horen in de omgang met zang, bluesgitaar en een speelse harmonica. Het timbre van zangers stemmen en akoestische instrumenten voelt consequent op punt.

Een ieder die zich zorgen maakt dat Audio-Technica zijn hoofdtelefoon te dicht op klassieke genres en muziek heeft afgestemd kan zich ontspannen. Als ik overschakel op moderne elektronische muziek, vind ik dat de M50xBT hoofdtelefoon alle verrukkelijke basklanken en wiebels levert waar de gelijknamige EP van Channel Tres om vraagt. Hoofdtelefoons zonder bas, dit is geen hoofdtelefoon. Het is niet de meest verfijnde of precieze baspresentatie, maar dat hoeft ook niet als je het hebt over een hoofdtelefoon die bedoeld is om onderweg te worden gebruikt. In feite is de bijzondere afstemming van de M50xBT’s geweldig voor lawaaierige omgevingen: hij legt extra nadruk op de dingen die gewoonlijk worden gedempt door het geroezemoes van een drukke stad om je heen.

Als het gaat om geluidsechtheid en realisme, zou ik de M50xBT ruim voor Apple’s Beats Solo 3 en Studio 3 plaatsen en, met een kleinere marge, hoger dan de toonaangevende draadloze over-ear hoofdtelefoons zoals de Sony 1000X M3, Bowers & Wilkins PX, en Bang & Olufsen H9i. Je zou helemaal tot de $ 549 Audio-Technica DSR9BT moeten gaan om een betekenisvol superieure geluidskwaliteit te krijgen van een paar draadloze blikken.

Over-ear draadloze hoofdtelefoons in 2018 zullen naar verwachting allemaal ingebouwde actieve ruisonderdrukking (NC) hebben, iets wat de M50xBT-hoofdtelefoon mist. Dat laat je vertrouwen op hun passieve geluidsisolatie, die fatsoenlijk is: mensen in je buurt zullen alleen worden gestoord door je muziek bij echt harde volumes, en je zult in staat zijn om omgevingsgeluid te verminderen door deze op je hoofd te zetten. En toch is het verschil tussen deze en de 1000X M3’s tijdens een ondergronds woon-werkverkeer aanzienlijk. Met Sony’s NC-buizen zit ik in feite in mijn eigen ongestoorde cocon – als ik ze opzet en mijn ogen sluit, kan ik ontsnappen aan het drukkende geworstel. Met Audio-Technica’s blikken, ben ik er nog steeds, binnen gehoorsafstand van de dreunende trein.

Een andere teleurstellende omissie bij deze hoofdtelefoons is de afwezigheid van USB-C opladen. IFA in Berlijn deze september was een beslissende illustratie van schijnbaar de hele hoofdtelefoon industrie bijten de USB-C kogel en consigning de verdoemelijke MicroUSB naar de geschiedenis. Allemaal behalve Audio-Technica, blijkbaar, dat op die beurs zijn eerste echt draadloze oordopjes presenteerde, maar niet zijn eerste USB-C hoofdtelefoon. De reden dat we nog steeds op dat moment wachten, zo argumenteert Audio-Technica, is dat de M50xBT’s het niet onder de $200 marker hadden kunnen schoppen met USB-C aan boord. En met een geclaimde levensduur van de batterij van 40 uur, zou dit een hoofdtelefoon moeten zijn waar je je toch niet al te vaak zorgen over hoeft te maken om op te laden.

In mijn drie weken van testen, heb ik de hoofdtelefoon slechts twee keer opgeladen: een keer aan het begin, en de tweede keer toen ik de lage batterij waarschuwing een paar dagen geleden raakte. Audio-Technica is optimistisch met zijn 40 uur claim, maar ik kreeg ruim meer dan 20 uur op een lading, zelfs met mijn gewoonte om naar muziek te luisteren op hoge volumes.

Audio-Technica omarmt de moderniteit van onze tijd door het opnemen van een stemassistent trigger op zijn hoofdtelefoon, het activeren van ofwel Siri op iOS of Google Assistant op Android. Deze functie is touch-activated en absoluut verschrikkelijk. Je moet een vinger een kleine eeuwigheid op de linker oorschelp houden, en dan krijg je een vertraagde reactie van je telefoon wanneer die zijn assistent inschakelt. Ik heb een slagingspercentage van ergens rond de 10 procent wanneer ik dit probeer te gebruiken, en ik heb Google Assistant nog niet kunnen inschakelen met mijn Pixel 3 vergrendeld. Wat is het nut van een snelkoppeling voor het activeren van je assistent als je eerst je telefoon moet oproepen en ontgrendelen? Op dat punt zou het zeggen van “OK Google” letterlijk sneller zijn, vanwege de vertraging bij succesvolle activeringen via de hoofdtelefoon.

Aan de positieve kant van het grootboek zijn de microfoon en draadloze prestaties van Audio-Technica’s M50xBT beide prijzenswaardig. Ik heb meerdere gesprekken gevoerd op een lawaaiige straat met deze hoofdtelefoon en in alle gevallen werd ik duidelijk en gemakkelijk gehoord. Ik was ook onder de indruk van hoe ver ik met deze hoofdtelefoon van mijn muziekbron af kon lopen en toch een solide verbinding kon behouden. Op een bijzonder lastige plek voor draadloze connectiviteit in mijn appartement, waar andere Bluetooth-hoofdtelefoons zouden afhaken, zijn de M50’s in staat om een bijna constant signaal te behouden. Alleen Apple’s AirPods waren zo goed in mijn vorige tests.

Audio-Technica’s M50xBT-hoofdtelefoon ondersteunt Bluetooth 5, AptX en AAC, en hoewel standaarden van hogere kwaliteit zoals AptX HD en LDAC leuk zouden zijn geweest om te hebben, ben ik er niet van overtuigd dat ze een enorm verschil zouden hebben gemaakt in de geboden geluidskwaliteit. Helaas kan deze hoofdtelefoon ook geen verbindingen van meerdere apparaten tegelijk accepteren, dus ik moet hem eerst loskoppelen van mijn desktop-pc voordat ik hem weer aansluit op mijn telefoon en vice versa. Elke keer.

De waarheid over deze hoofdtelefoon, of Audio-Technica het nu wil toegeven of niet, is dat hij een grote stap vooruit is ten opzichte van de M50x. Niet alleen zijn de M50xBTs handiger doordat ze draadloos zijn, ze klinken ook veel vriendelijker voor het oor. Voor zover het Audio-Technica’s eigen reeks hoofdtelefoons betreft, is dit een briljante all-around upgrade die het goede behoudt en het slechte van zijn voorganger wegdoet.

Maar in de bredere draadloze markt die Sony en Bose’s uitstekende NC-hoofdtelefoons omvat; Bang & Olufsen en Bowers & Wilkins’ opvallend mooie blikken; en de overvloed aan alternatieven van Beyerdynamic, Sennheiser, Audeze, en zelfs Grado nu, schijnt de ster van de M50xBTs niet zo helder. Audio-Technica’s draadloze cans missen gewoon een aantal wenselijke functies, waarvan de afwezigheid niet volledig kan worden gemaskeerd door hun uitstekende geluid voor de prijs.

Fotografie door Vlad Savov / The Verge

Vox Media heeft affiliate partnerschappen. Deze hebben geen invloed op de redactionele inhoud, hoewel Vox Media commissies kan verdienen voor producten die via affiliate links zijn gekocht. Voor meer informatie, zie ons ethisch beleid.