Benjamin Guggenheim

In dit artikel in The New York Times staat een beschrijving van een assistent-steward van Guggenheims laatste uren, waaronder het aantrekken van formele kleding in plaats van een reddingsvest, het helpen van andere passagiers bij het aan boord gaan van reddingsboten, en hoe hij zei dat hij en zijn secretaresse “bereid waren om als heren ten onder te gaan”.

Guggenheim ging aan boord van de RMS Titanic en werd vergezeld door zijn maîtresse, een Franse zangeres genaamd Léontine Aubart (1887-1964); zijn lijfknecht, Victor Giglio (1888-1912); zijn chauffeur, René Pernot (1872-1912); en het dienstmeisje van Madame Aubart, Emma Sägesser (1887-1964). Zijn ticket was nummer 17593 en kostte £ 79 4s (andere bronnen geven de prijs £ 56 18s 7d). Hij en Giglio bezetten hut B84, terwijl Aubart en Sägesser hut B35 bezetten. Pernot bezette een onbekende hut in de tweede klasse.

Guggenheim en Giglio sliepen tijdens de aanvaring van de Titanic met de ijsberg en werden even na middernacht, scheepstijd, gewekt door Aubart en Sägesser, die de aanvaring hadden gevoeld. Sägesser citeerde later dat Giglio zei: “Laat maar, ijsbergen! Wat is een ijsberg?” Guggenheim werd overgehaald om wakker te worden en zich aan te kleden, en slaapkamermeester Henry Samuel Etches hielp hem een reddingsvest en een zware trui aan te trekken voordat hij Guggenheim, Giglio en de twee vrouwen naar het sloependek stuurde.

Toen Aubart en Sägesser met tegenzin reddingsboot nr. 9 betraden, sprak Guggenheim in het Duits tegen de dienstmeid en zei: “We zullen elkaar spoedig weer zien! Het is maar een reparatie. Morgen gaat de Titanic weer verder.” Toen hij zich realiseerde dat de situatie veel ernstiger was dan hij had gesuggereerd en dat hij niet gered zou worden, keerde hij met Giglio terug naar zijn hut en de twee mannen trokken avondkleding aan. Overlevende Rose Amelie Icard van de Titanic schreef in een brief: “De miljonair Benjamin Guggenheim, nadat hij vrouwen en kinderen had helpen redden, kleedde zich aan en deed een roos in zijn knoopsgat, om te sterven.” Men hoorde hem opmerken: “We hebben ons op ons best gekleed en zijn bereid om als heren ten onder te gaan.” Etches, die het zinken overleefde, nam Guggenheims boodschap op: “Als mij iets overkomt, zeg dan tegen mijn vrouw in New York dat ik mijn plicht heb gedaan.” Etches rapporteerde dat “kort nadat de laatste boten waren neergelaten en ik van de dekofficier het bevel kreeg een roeispaan te bemannen, ik de heer Guggenheim gedag zwaaide en dat was het laatste wat ik van hem zag en .” Beide mannen stierven tijdens het zinken. Hun lichamen, als ze al gevonden werden, zijn nooit geïdentificeerd. Guggenheim’s chauffeur Pernot ging ook verloren in de ramp.