Beth Heiden

Beth Heiden was een van ’s werelds meest opmerkelijke vrouwelijke atleten. Op de middelbare school speelde ze tennis en voetbal, maar ze liep ook atletiek en vestigde een nationaal leeftijdsrecord op de mijl. In 1979 werd ze de eerste Amerikaanse die de wereldkampioenschappen voor vrouwen won door alle vier de onderdelen te winnen. In 1980 werd ze tweede in dat evenement, ze was tweede in de wereldsprints van 1978 en 1979 en er werd verwacht dat ze net als haar broer, Eric Heiden, een hele reeks medailles zou winnen in Lake Placid. Maar een enkelblessure hinderde haar, en de verwachtingen van de pers hinderden haar, en ze was niet de dominante kracht die Eric was. Ze kwam weg met een bronzen medaille in haar beste onderdeel, de 3.000. Heiden schaatste niet competitief na het seizoen 1980, maar ze bleef in vorm.

Later in 1980 werd ze de tweede Amerikaanse die de wielerwegwedstrijd won op de Wereldkampioenschappen voor vrouwen (na Audrey McElmury in 1969), en een tijdje leek het erop dat fietsen haar primaire sport was geworden, want ze won dat jaar ook de Coors Classic etappekoers. Beth Heiden was naar de Universiteit van Wisconsin gegaan als natuurkunde studente. Maar in 1981 stapte zij over naar de Universiteit van Vermont waar zij een geheel nieuwe sport ging beoefenen – langlaufen. Slechts één jaar nadat ze met de sport was begonnen, in 1983, won ze het inaugurele NCAA vrouwenkampioenschap langlaufen. Later bleef zij deze sport beoefenen op masters-niveau. Beth Heiden behaalde later een mastergraad in civiele techniek. Heiden-Reid’s dochter, Joanne Reid, nam deel aan de Olympische Winterspelen van 2018 in PyeongChang in biatlon.