Święte kurczaki bin: starożytni Egipcjanie oswoili dzikie ibisy na ofiarę

W tych dniach niewielu Aussies uważa ibisy za szczególnie godne podziwu stworzenie.

Ale te ptaki, teraz potocznie nazywane „kurczakami z kosza” ze względu na ich notoryczne wybryki padlinożerców, mają wspaniałe i ważne miejsce w historii – starożytnej historii Egiptu, aby być precyzyjnym.

Używając DNA z mumii ibisów pochowanych około 2500 lat temu, nasze badania opublikowane dzisiaj badają rangę tego ptaka w czasach starożytnych oraz sposób, w jaki był hodowany.

Nasze ustalenia sugerują, że starożytni egipscy kapłani praktykowali krótkotrwałe oswajanie dzikiego świętego ibisa. Prawdopodobnie odbywało się to gdzieś w naturalnych siedliskach ibisów, takich jak lokalne jeziora lub tereny podmokłe. Ponadto, prawdopodobnie odbywało się to w pobliżu świątyni Thoth w Tuna el Gebel, w celu zaspokojenia popytu na ibisy, napędzanego przez religijne rytuały pogrzebowe.

We’ve bin chicken out some DNA

Zachowanie ciał poprzez mumifikację jest znakiem rozpoznawczym starożytnej cywilizacji egipskiej.

Niestety, niekorzystne warunki środowiskowe, takie jak wysokie temperatury, wilgotność i warunki alkaliczne często powodują sceptycyzm co do autentyczności wyników genetycznych pochodzących ze starożytnych egipskich szczątków ludzkich.

Czytaj dalej..: Esej piątkowy: powstanie „kurczaka z kosza”, totemu dla współczesnej Australii

Jednak mumie zwierzęce w tym regionie są znacznie bardziej powszechne. A święty ibis, (Threskiornis aethiopicus), jest zdecydowanie najczęstszą ptasią mumią w podziemnych katakumbach starożytnego Egiptu, z ponad dwoma milionami znalezionych.

The egipski święty ibis wygląda bardzo podobnie do australijskiego białego ibisa (Threskiornis molucca). Kiedyś myśleliśmy, że oba były świętymi ibisami, ale te dwa są w rzeczywistości siostrzanymi gatunkami w rodzinie ibisów.

Nasza analiza 14 mumii świętych ibisów, które sami zebraliśmy z katakumb, pomogła ujawnić rolę tego ptaka w starożytnym egipskim społeczeństwie i religii.

Przeanalizowaliśmy i porównaliśmy mitochondrialne DNA, które jest odcinkiem DNA dziedziczonym od matki i przekazywanym tylko przez samice. W ten sposób byliśmy w stanie porównać różnorodność genetyczną wśród starożytnych mumii ibis do tego z nowoczesnych populacji świętych ibisów w Africa.

All hail the Ibis

Starożytni Egipcjanie uważali, że zwierzęta były wcieleniami bogów na Ziemi. Czcili świętego ibisa jako boga Thotha, który był odpowiedzialny za utrzymanie wszechświata, osądzanie zmarłych i nadzorowanie systemów magii, pisma i nauki.

To nie jest zaskakujące, że profesjonalnie zmumifikowane Ibisy były ofiarnie oferowane Thoth na jego corocznie obchodzony festiwal. W rzeczywistości oferowanie mumii świętych ibisów w starożytnym Egipcie było powszechną praktyką między 26 dynastią (664-525 p.n.e.) a wczesnym okresem rzymskim (AD 250).

Czytaj dalej..: Mumie miały złą okładkę – czas na ponowną ocenę

Dla starożytnych egipskich kapłanów mumifikacja zwierząt, takich jak ibisy, nie była po prostu rytualnym obowiązkiem, ale także dochodowym biznesem. Biorąc pod uwagę liczbę znalezionych mumii ibisów, należy się zastanowić, w jaki sposób kapłani zapewniali dostawy dla tej praktyki.

Niektóre dowody ze starożytnych tekstów egipskich sugerują, że ptaki te mogły być hodowane w przeznaczonych do tego celu gospodarstwach na dużą skalę przez długi czas – albo obok, albo w obrębie wybiegów świątynnych.

W pismach kapłana i skryby Hor z Sebennytos, z drugiego wieku p.n.e., zgłosił on regularne karmienie około 60 000 świętych ibisów „koniczyną i chlebem”. Można to interpretować jako udomowienie, czyli kontrolowaną hodowlę.

W 1825 roku, francuski przyrodnik Georges Cuvier opisał szkielet mumii ibisa z Teb, który rozpakował, mówiąc:

Jeden widzi, że ta mumia musiała pochodzić od ptaka domowego w świątyniach, ponieważ jej lewa kość ramienna została złamana i zresetowana. Jest wysoce nieprawdopodobne, że dziki ptak ze złamanym skrzydłem byłby w stanie uchwycić ofiarę i uciec przed drapieżnikami. Hence it would have been unable to survive long enough to have healed.

Researchers today have also suggested the seasonal taming of ancient wild ibises, wherein the birds were reared over a single generation by priests, in natural habitats close to temples. Co więcej, wydaje się, że nie były one udomowione, co wymagałoby hodowli w niewoli przez wiele pokoleń.

Uważa się, że hodowla miała miejsce w miejscach takich jak Jezioro Faraona, w którym naturalny zbiornik był corocznie wypełniany przez wody powodziowe z rzeki Nil.

Działania te prawie na pewno miały na celu zebranie dużej liczby dorosłych ptaków, które były potrzebne do egipskiego rytuału ofiarowania zmumifikowanego ibisa, aby zadowolić Thotha.

1,75 miliona ptaków, a potem nagle żadnego?

Miliony mumii świętych ibisów zostały znalezione ułożone od podłogi do sufitu wzdłuż kilometrów dedykowanych katakumb w Egipcie.

Uważa się, że około 10 000 mumii było składanych rocznie w Nekropolii Świętych Zwierząt w Saqqara.

Czytaj dalej..: Przepis na konserwację mumii istniał 1500 lat przed faraonami

To daje szacunkową liczbę 1,75 miliona ptaków zdeponowanych tylko w tym miejscu. Inna katakumba w Tuna el-Gebel zawiera około czterech milionów mumii świętych ibisów, największą znaną liczbę jakichkolwiek zmumifikowanych ptaków w jednym miejscu w Egipcie.

Ale te ptaki zniknęły z Egiptu około 1850 roku, wieki po zaprzestaniu praktyki mumifikacji. Jak i dlaczego zniknęły pozostaje tajemnicą.

Wyraźnie widać, że dzisiejsi ludzie traktują ibisy w zupełnie inny sposób niż starożytni Egipcjanie. Dla tych ostatnich były to święte ptaki, które zajmowały szczególne miejsce w społeczeństwie.

Może powinniśmy o tym pamiętać i uznać, choć trochę, ich zaszczytny status w przeszłości.