Belém

Belém, czasami nazywane Pará, miasto i port, stolica Pará estado (stan), północna Brazylia. Znajduje się w zatoce Guajará, część ogromnej delty rzeki Amazonki, w pobliżu ujścia rzeki Guamá, około 80 mil (130 km) w górę rzeki Para od Oceanu Atlantyckiego. Jego klimat jest równikowy, ze średnią roczną temperaturą 80 °F (27 °C) i roczną sumą opadów 86 cali (2,175 mm).

W 1616 r. powstała ufortyfikowana osada Feliz Lusitânia, nazwana później Nossa Senhora de Belém do Grão Pará (Matka Boska z Betlejem nad Wielką Rzeką Para) i Santa Maria de Belém (Święta Maria z Betlejem), umacniając supremację Portugalczyków nad Francuzami na terenie dzisiejszej północnej Brazylii. Belém otrzymał status miasta w 1655 roku i został stolicą stanu, gdy stan Pará został oddzielony od Maranhão w 1772 roku. Wczesne dekady XIX wieku były naznaczone niestabilnością polityczną. Powstania i walki wewnętrzne zostały ostatecznie zakończone w 1836 roku, po znacznej utraty życia.

Handel cukrem był ważny w regionie Belém do końca 17 wieku. Od tego czasu znaczenie gospodarcze miasta na przemian rosły i spadały. Hodowla bydła wyparła cukier aż do XVIII wieku, kiedy to uprawa ryżu, bawełny i kawy stała się opłacalna. Wraz z zasiedleniem południowej Brazylii, gdzie takie uprawy były bardziej opłacalne, Belém ponownie podupadło. Następnie miasto stało się głównym ośrodkiem eksportowym amazońskiego przemysłu gumowego, a w 1866 roku jego pozycja została jeszcze bardziej wzmocniona przez otwarcie rzek Amazonki, Tocantins i Tapajós dla żeglugi. Era kauczuku zakończyła się po boomie z lat 1910-12, ale Belém nadal było głównym ośrodkiem handlowym północnej Brazylii i portem dla dorzecza Amazonki.

Najcenniejsze produkty eksportowane obecnie z Amazonii przez Belém to aluminium, ruda żelaza i inne metale, orzechy (głównie brazylijskie), ananasy, maniok, juta, forniry drewniane i twarde drewno. Japońska imigracja po 1930 roku była ważnym czynnikiem w rozwoju juty i czarnego pieprzu, zwłaszcza w Tomé-Açu, na południe od Belém, i w pobliżu Santarém. Wyspa Marajó, największa wyspa fluwialna na świecie, która leży po drugiej stronie rzeki Pará od Belém, jest miejscem wypasu zwierząt gospodarskich. Energia elektryczna jest dostarczana przez potężną tamę Tucuruí, około 200 mil (300 km) na południowy zachód od miasta na rzece Tocantins.

Wiodące na północy centrum edukacyjne i kulturalne, Belém ma nowoczesny wygląd z zadrzewionymi ulicami, kilkoma placami i ogrodami publicznymi oraz wieloma godnymi uwagi budynkami. Jest siedzibą biskupstwa, a jego katedra (Igreja da Sé, założona w 1917 roku) jest jedną z największych w Brazylii. Santo Alexandre, najstarszy z kościołów w Belém, został zbudowany w 1616 roku. Museu (muzeum) Paraense Emílio Goeldi, Teatro da Paz (teatr klasyczny) oraz biblioteka publiczna i archiwa są godnymi uwagi instytucjami. W mieście znajduje się również Uniwersytet Federalny do Pará (1957), szkoła kształcąca nauczycieli, instytut rolniczy oraz instytut badań nad chorobami tropikalnymi. Ver-o-Peso (portugalski: „Zobacz wagę”) rynek w starym centrum portu jest główną atrakcją turystyczną. W mieście znajduje się duży stadion piłkarski.

Belém jest gospodarzem dorocznego Círio de Nazaré, jednego z największych na świecie świąt ku czci Najświętszej Marii Panny, która jako Dziewica z Nazaré jest patronką stanu Pará. Najważniejszym punktem 15-dniowego festiwalu jest druga niedziela października, kiedy miasto wita ponad milion pielgrzymów, którzy przybywają, aby wziąć udział w procesji, która podąża za obrazem Dziewicy z Nazaré w całym Belém.

Belém jest głównym portem dla Amazon River craft i jest obsługiwany przez międzynarodowe i przybrzeżne żeglugi i przez śródlądowych statków na południe do Brasílii, około 1,275 mil (2,050 km) od hotelu. Utwardzone drogi rozciągają się do stanów Piauí i Goiás. Kolej prowadzi 145 mil (233 km) na wschód-północny wschód do Bragança. Międzynarodowe lotnisko w Belém jest największym w północnej Brazylii. Pop. (2010) 1,393,399.