Isla Amantani, Peru | How To Prepare For A Homestay

Niektóre posty na tej stronie zawierają linki afiliacyjne, co oznacza, że jeśli zarezerwujesz lub kupisz coś przez jeden z tych linków, mogę zarobić małą prowizję (bez dodatkowych kosztów dla Ciebie). Przeczytaj pełną politykę ujawniania tutaj.

Isla Amantani.

Wyspa Amantani Peru.

Nigdy o niej nie słyszałem przed przyjazdem do Peru. Ale jezioro Titicaca było miejscem, o odwiedzeniu którego marzyłem. Możliwe, że chodziło o nazwę. A może o sam jego rozmiar. Może słyszałem, że jest to najwyżej położone żeglowne jezioro na świecie. Po zastanowieniu, to najprawdopodobniej zdjęcia ludzi ubranych w tradycyjne stroje i żyjących stylem życia tak diametralnie różnym od mojego, przyciągnęły mnie na Amantani Island Lake Titicaca. Czysta ciekawość.

Pobyt domowy na wyspie Amantani, podczas twojej podróży po Ameryce Południowej, daje ci możliwość wzięcia udziału w zaaranżowanym i niezapomnianym doświadczeniu kulturowym, żyjąc na odległej wyspie pływającej na jeziorze Titicaca z lokalnymi mieszkańcami Amantani.

Na początek odpowiedzmy na kilka pytań dotyczących Jeziora Titicaca, Peru, takich jak gdzie się zatrzymać na Jeziorze Titicaca i jak zorganizować domowy pobyt na Wyspie Amantani?

FAQ | Jezioro Titicaca Peru

Isla Amantani

Niebieskie wody jeziora Titicaca Peru rozciągają się tak daleko, jak tylko oko może zobaczyć. Spodziewam się, że przede mną pojawią się wieloryby lub delfiny, dopóki nie przypomnę sobie, że jest to ogromne jezioro, a nie ocean. Moja grupa to żywe grono ludzi z Peru, Francji, Meksyku, Niemiec i Holandii. Nasze pogawędki są sporadycznie przerywane przez naszego lokalnego przewodnika mówiącego zarówno po hiszpańsku jak i angielsku.

Isla Amantani wynurza się z wody i w miarę jak się zbliżamy, na zboczu wzgórza pojawia się rozrzucone domostwo. Na przystani witają nas „mamas” i „papas”, którzy łaskawie ugoszczą nas w swoich domach. Następnie zostajemy podzieleni na grupy i wyruszamy z naszymi współlokatorami. Moja to młoda Niemka, Moana, która po raz pierwszy podróżuje solo, oraz 2 przyjaciół z Meksyku.

Jak wszędzie w Peru, dotarcie do naszego domu na wyspie Amantani jest wspinaczką pod górę. Podążamy małymi ścieżkami za naszym „papą” w milczeniu, mijając pasące się owce i kobiety w tradycyjnych strojach. Zatrzymuję się na chwilę, aby złapać oddech i podziwiać panoramę.

Dostajemy nasze pokoje (dla mnie prywatny), które są prostym łóżkiem z kocami. Zostajemy przedstawieni naszej „mamie” i jej młodemu synowi, gdy pilnie gotuje nasz lunch nad otwartym płomieniem w jej malutkiej, brudnej kuchni. Z jej rumianymi policzkami i szybkim uśmiechem, jestem natychmiast w zachwycie. Żadnych wymyślnych urządzeń. Nie ma bieżącej wody. Ale „mama” ugotowała smaczną zupę z quinoa, trzy rodzaje ziemniaków, smażone krążki sera, kilka warzyw i termos herbaty na lunch. Bienvenidos a la Isla Amantani! To było ciepłe powitanie.

Przyjechałam na Isla Amantani wiedząc bardzo niewiele o tym sposobie życia. Znam te kilka faktów.

• Na wyspie nie ma psów ani samochodów.
• Wszyscy mieszkańcy wyspy są wegetarianami (nie jada się tu mięsa ani ryb)
• Tutejsi rolnicy uprawiają ziemniaki i quinoa.

Gdy wędrujemy na główny plac, aby spotkać się z grupą na popołudniową wędrówkę, oznaki autentycznego życia na wyspie zaczynają budować moje wrażenia na temat Isla Amantani i jej mieszkańców.

Kościół adobe stoi schludnie z boku głównego placu

i blisko jest główny sklep lub tienda, gdzie można się napić i kupić artykuły spożywcze.

Pasterka prowadzi szybko swoje owce przez główny plac

i panie mają za zadanie nosić ciężary na strome wzgórza.

Nie mogłam mieć więcej racji. Oto kultura istniejąca tak jak przez setki lat, z nielicznymi oznakami XXI wieku.

Isla Amantani | Wędrówka na szczyty

Wędrówka na dwa szczyty górskie Isla Amantani, Pachatata, „Ojciec Ziemia” lub Pachamama „Matka Ziemia”, trwa 90 minut. Widoki są bukoliczne

zaskakujące

i pomagają budować poczucie miejsca.

Na szczycie witają nas starożytne ruiny świątyń, które otwierane są tylko raz w roku, w styczniu.

Powiedziano nam, że należy wypowiedzieć życzenie i obejść świątynię poświęconą Pachamamie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Trzy razy okrążamy ją w nadziei, że przyniesie szczęście w naszym życiu w dobrobycie, miłości i zdrowiu. Dziękujemy Ci, Pachamama.

Na szczycie jest zimno, kiedy oglądamy zachodzące słońce, patrzymy na Boliwię i widzimy ośnieżone szczyty Cordillera Real.

Spacer w dół jest zakończony piwem w lokalnym barze.

Jesteśmy na osi czasu, bo kolacja jest podawana o 19:00. Kuchnia jest kipiąca od aktywności, kiedy przyjeżdżamy. Inni członkowie rodziny dołączyli do nas i „mama” ciężko pracuje z siostrą kończąc przygotowania do kolacji. Parująca zupa, warzywa w sosie i ryż zdobią nasze talerze. Jest bardzo mało komunikacji z „extranjeros” (obcokrajowcami), ale wiele przyjaznych, niewerbalnych wymian ma miejsce podczas tego pobytu domowego na Wyspie Amantani.

Isla Amantani Homestay | Wieczór

Krótko po kolacji, rozlega się pukanie do moich drzwi i „mama” wchodzi z garścią ubrań. Natychmiast zaczyna ubierać mnie w tradycyjny strój swojego ludu. Poza kontaktem wzrokowym i uśmiechem, nie ma żadnej komunikacji poza jej pewnymi rękami, które dopasowują wszystko do mojego kształtu ciała i wzrostu. Jestem gotowa do wzięcia udziału w tradycyjnym pokazie tańca w ratuszu.

Studiuję mój strój, misternie haftowaną białą bluzkę, czerwoną ciężką spódnicę i kolorową szarfę z tkaniny, która została owinięta ciasno wokół mojej talii wiele razy. Na głowie i ramionach mam starannie ułożony czarny, pięknie haftowany szal. Jestem najbliżej miejscowej „Amantaneño”.

Jest ciemno, gdy schodzimy do sali i trochę niewygodnie. Papa prowadzi nas w ciszy. Gdy wchodzimy do sali, jest muzyka na żywo i tańce. Stoimy z boku, ale mamy, które są w obecności są dość sprawne w ciągnięciu w zagranicznych gości do tańca. Mała grupa peruwiańskich mężczyzn siedzi w rogu i pije piwo.

Wracając pod górę, w czerni i ciszy wyspy, koc gwiazd jest niezwykły. Chciałabym móc leżeć na polu i chłonąć wszechświat.

Ostatnia świeca w łazience gaśnie, znak, że dzień dobiegł końca.

Następnego dnia o 7:30 rano jesteśmy z powrotem w doku na wyspie Amantani. „Tata poszedł do pracy, a mama nas nakarmiła (naleśnik i kawa) i zaprowadziła z synem do stojącej na biegu jałowym łodzi.

Przyjmujemy nasze pożegnanie i kolejna grupa obcokrajowców z 21 wieku opuszcza wyspę mając za sobą skąpe, ale szczere, wyobrażenie o prawdziwym życiu na Isla Amantani.

Further Reading

Guided Tours In The Area

Like this post? Pin it!