Pierzasty dinozaur, Anzu wyliei

Kto odkrył A. wyliei?

Dwa częściowe szkielety nowego dinozaura zostały odkryte przez prywatnych kolekcjonerów, w tym Mike’a Triebolda i rodzinę Nussów, w Południowej Dakocie, a następnie nabyte przez Carnegie Museum of Natural History w Pittsburghu. Trzeci częściowy szkielet został odnaleziony przez zespół pod kierownictwem Tylera Lysona, obecnie pracownika naukowego w Smithsonian’s National Museum of Natural History w Północnej Dakocie. Hans-Dieter Sues, kurator paleontologii kręgowców w Departamencie Paleobiologii w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej, i Lyson współpracowali z głównym autorem Matthew Lamanna, asystentem kuratora paleontologii kręgowców w Carnegie Museum of Natural History i Emmą Schachner, badaczką podoktorancką na University of Utah w Salt Lake City, aby opisać nowy gatunek: Anzu wyliei.

Gdzie odkryto A. wyliei?

Trzy opisane skamieniałe szkielety Anzu zostały odkopane z liczących około 66 milionów lat skał formacji Hell Creek w Północnej i Południowej Dakocie, geologicznym miejscu sławnym z powodu obfitych skamieniałości słynnych dinozaurów, takich jak Tyrannosaurus rex i Triceratops. Jeden okaz został odnaleziony w pobliżu Marmath, N.D., a dwa inne znaleziono w Harding County, S.D.

Kiedy A. wyliei przemierzał Ziemię?

Anzu żył w okresie kredy od około 68 do 66 milionów lat przed naszą erą, w tym samym czasie co T. rex i Triceratops.

Jak wyglądał A. wyliei?

A. wyliei miał około 11 stóp długości i 5 stóp wysokości w biodrach. Z wyjątkiem długiego ogona, przypominał dużego bezlotnego ptaka, z piórami na ramionach i ogonie, bezzębnym dziobem i wysokim grzebieniem na szczycie czaszki. Szyja i tylne nogi były długie i smukłe, podobne do strusich. Inaczej niż u ptaków, kończyny przednie A. wyliei były zakończone dużymi, ostrymi pazurami.

Dlaczego odkrycie A. wyliei ma znaczenie naukowe?

Skamieniałości Anzu dostarczają po raz pierwszy szczegółowego obrazu anatomii, biologii i relacji ewolucyjnych północnoamerykańskich owiraptorozaurów, które po raz pierwszy odkryto z niekompletnych skamieniałości prawie sto lat temu.

A. wyliei oferuje wskazówki dotyczące ewolucyjnych relacji między jego rodziną, Caenagnathidae (wymawiane jako SEE-nuh-NAY-thih-DAY), a azjatyckimi Oviraptoridae. Występowanie owiraptorozaurów zarówno w Azji, jak i Ameryce Północnej nie było dla badaczy zaskoczeniem, gdyż oba kontynenty były połączone w okresie kredy, co ułatwiało rozprzestrzenianie się dinozaurów i innych zwierząt między nimi. Zespół badawczy ujawnił jednak, że północnoamerykańskie owiraptorozaury były bliżej spokrewnione ze sobą niż z większością swoich azjatyckich kuzynów.

Analizy szkieletów Anzu potwierdziły, że caenagnathidy były zadziwiająco różnorodne i obejmowały gatunki tak małe jak indyki i tak duże jak A. wyliei. Zespół badawczy potwierdził również wcześniejsze sugestie, że Gigantoraptor, największy znany owiraptorozaur ważący 1,5 tony, jest azjatyckim członkiem Caenagnathidae.

Co jadł A. wyliei?

Ale preferowane pożywienie A. wyliei pozostaje tajemnicą, budowa jego czaszki sugeruje, że Anzu był wszystkożercą i mógł żywić się albo mięsem, albo roślinami.

Jaki rodzaj siedliska preferował A. wyliei?

Trzy szkielety Anzu znaleziono w osadach wilgotnych środowisk zalewowych, co sugeruje, że nowy gatunek preferował takie siedliska. Jest to jeden ze sposobów, w jaki kaenagnatydy najwyraźniej różniły się od swoich azjatyckich kuzynów owiraptorydów, których znaleziono w skałach osadzonych w warunkach od suchych do półsuchych.

Jak A. wyliei otrzymał swoją nazwę?

Nazwa rodzajowa gatunku została nadana na cześć Anzu, pierzastego potwora ze starożytnej mitologii mezopotamskiej. Nazwa gatunkowa, wyliei, została nadana na cześć kochającego dinozaury wnuka dwóch sympatyków Carnegie Museum. Ptakopodobna anatomia dinozaura skłoniła naukowców do nadania mu przydomka „Kurczak z piekła rodem” po formacji skalnej, w której został znaleziony.

Czy skamieniałe szkielety A. wyliei wykazują jakiekolwiek dowody obrażeń?

Dwa okazy Anzu wykazują wyraźne dowody obrażeń. Jeden z okazów ma złamane i zagojone żebro, podczas gdy drugi ma artretyczną kość palca. Przyczyny tych urazów pozostają tajemnicą.

Gdzie obecnie znajdują się skamieniałe szkielety A. wyliei?

Dwa ze szkieletów skamieniałości znajdują się obecnie w Carnegie Museum of Natural History, a trzeci jest przechowywany w Marmath Research Foundation w Marmath, S.D.

.