Tętniak żyły antecubitalnej: niezwykłe powikłanie obwodowej dożylnej kaniulacji | RegTech

Dyskusja

Tętniaki żyły są stosunkowo rzadkie. Nieograniczone elektroniczne przeszukiwanie bazy danych Medline do lutego 2007 pokazało, że jeden przypadek tętniaka rzekomego żyły antecubitalnej został opisany w literaturze

Tętniak żylny jest zdefiniowany jako poszerzenie miejscowego segmentu żyły. Niestety nie ma żadnych powszechnie uzgodnionych kryteriów rozmiaru by zdefiniować żylne rozszerzenie jak tętniak. Tętniak może być wrodzony lub nabyty, choć dokładna etiologia pozostaje niejasna. Sugeruje się, że poszerzenie tętniaka jest odpowiedzią na wzrost ciśnienia hemodynamicznego w miejscu osłabienia ściany naczynia. Jednak tętniaki w szyi, gdzie ciśnienie jest niskie, nie mogą być wyjaśnione przez taką teorię. Możliwe jest, że w grę wchodzą zarówno czynniki wrodzone, jak i nabyte. Lev i Saphir zauważyli pewne zmiany w strukturze brutto i mikroskopowej żyły podkolanowej z wiekiem. Opisali te zmiany jako endophlebohypertrophy (przerost intimal) i endophlebosclerosis (utrata mięśni gładkich i tkanki elastycznej z zastąpieniem przez tkankę łączną). Zmiany te były widoczne w miejscach naprężeń przylegających do tętnic i punktów wejścia do dopływów. Schatz i Fine zauważyli podobne wyniki w tętniakach żylnych. Uważali endophlebohypertrophy i endophlebosclerosis za ważne czynniki w rozwoju tętniaków żylnych w sposób podobny do arteriosklerozy w powstawaniu tętniaków tętniczych.

Sites of aneurysm can be grouped as (i) central thoracic (e.g., superior vena cava); (ii) visceral (e.g., wrotny, krezkowy górny, śledzionowy, nerkowy); oraz (iii) szyjny (np. szyjny, twarzowy, podobojczykowy) i (iv) obwodowy (np, cephalic, iliac, femoral, saphenous, popliteal) .

A venous aneurysm can present as a soft, compressible, subcutaneous mass that decompresses with elevation and enlarges with dependency and the Valsalva manoeuvre . Może być wykryty jako przypadkowy wynik badania obrazowego lub zdiagnozowany podczas badania żylnego incydentu zakrzepowo-zatorowego. W kończynie górnej jest najbardziej prawdopodobne, aby przedstawić jako obrzęk tkanki miękkiej, która może lub nie może spowodować objawy uciskowe .

Reported histologia zmieniła się od obecności anomalii warstwy mięśniowej do zmniejszenia włókien mięśniowych i elastyny . Nie zawsze można być pewnym, czy tętniak żylny jest rzeczywiście zjawiskiem pierwotnym, czy wynika z poprzedniego, ale dawno zapomnianego drobnego urazu. Różnice w rozpoznaniu patologicznym mogą być reprezentatywne dla różnic w etiologii.

Powikłania tętniaków żylnych obejmują zatorowość, zakrzepicę i pęknięcie. Tętniaki żylne układu wrotnego mogą być związane z nadciśnieniem wrotnym i krwawieniem z przewodu pokarmowego.

Skanowanie dupleksowe, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny (MRI) i wenografia są ważnymi metodami diagnostycznymi. Isotopic 99mTc ludzka surowicza albumina angiografia była również używana w pewnych okolicznościach. Krinsky et al. opisują „warstwowy gadolinowy znak” na MRI skanowaniu . Skanowanie dupleksu pozostaje pierwszym badaniem z wyboru dla większości tętniaków żylnych kończyny górnej.

Leczenie żylnych tętniaków zależy od witryny i związanej symptomatologii. Wiele bezobjawowych, powierzchownych, małych tętniaków fuzyjnych bez skrzepliny uważa się za obarczone niskim ryzykiem powikłań i dlatego mogą pozostać pod ścisłą obserwacją z wykorzystaniem skanowania dupleksowego. Bezobjawowe, powiększające się tętniaki podkolanowe i workowe dowolnej wielkości lub duże tętniaki śluzówkowe powinny być poddane operacji. Nie ma ustalonego kryterium wielkości, które definiowałoby tętniaka jako „mały” lub „duży”. Jednak Sessa i wsp. podali 20 mm jako granicę odcięcia dla naprawy tętniaków żył podkolanowych .

Opcje chirurgiczne naprawy tętniaków żylnych obejmują: (i) wycięcie; (ii) aneurysmorrhaphy; (iii) resekcja z zespoleniem end-to-end i (iv) resekcja z przeszczepem interpozycyjnym . Wobec braku randomizowanych badań kontrolnych trudno jest ocenić skuteczność jednej procedury w stosunku do drugiej. Rzadkość występowania tego schorzenia prawie wyklucza przeprowadzenie takiego badania. Istnieje duża częstość występowania pooperacyjnej zakrzepicy żylnej, szczególnie w przypadku resekcji tętniaka żyły podkolanowej. W wybranych przypadkach należy rozważyć antykoagulację w celu zapobiegania pooperacyjnej zakrzepicy żylnej. W opisywanym przypadku pacjent przeszedł zabieg wycięcia tętniaka i dlatego nie zasługiwał na antykoagulację. Pseudotętniaki żylne były z powodzeniem leczone za pomocą interwencji radiologicznej (np. embolizacja cewki). W naszym przypadku wykonano wycięcie chirurgiczne, ponieważ pacjentka odczuwała ból w ramieniu. The pain resolved completely after surgery.

An unrestricted search of the Medline database (from 1950 to February 2007) was performed by using the keywords 'peripheral’, 'venous’ and 'aneurysm’. W sumie zacytowano 172 artykuły. Jednak tylko jeden artykuł opisywał przypadek żylnego tętniaka rzekomego po wenupunkturze, gdzie pacjent był na długotrwałej antykoagulacji. Podczas gdy tętnicze pseudotętniaki są spotykane częściej u pacjentów z antykoagulacją, nie ma udokumentowanego związku między tworzeniem tętniaków żylnych a stanem profilu krzepnięcia. Biorąc pod uwagę to tło, obecny przypadek, według naszej wiedzy, jest pierwszym raportem prawdziwego żylnego tętniaka formującego się po dożylnej kaniulacji. To czyni nasz opis przypadku unikalnym.

Usually, ustna zgoda jest uzyskana podczas ustanawiania obwodowej kaniuli. Zgodnie z General Medical Council, pacjenci muszą otrzymać wystarczającą informację…by umożliwić im wykonywanie ich prawa do podejmowania świadomych decyzji o ich opiece. W związku z tym nasuwa się pytanie, czy podczas uzyskiwania zgody na kaniulację dożylną należy wspominać o tętniaku żylnym, rzadkim, ale potencjalnie poważnym powikłaniu. Tutaj leży znaczenie publikowania takich rzadkich powikłań, ponieważ więcej raportów o podobnych przypadkach może pomóc w udzieleniu odpowiedzi.

.