Sepp Blatter

Blatter (z lewej) z João Havelange, prezydentem FIFA (kwiecień 1982).

Od 1975 roku Blatter pracował w FIFA, najpierw jako dyrektor techniczny (1975-1981), a następnie sekretarz generalny (1981-1998), przed wyborem na prezydenta FIFA w 1998 roku. W 2002 roku został ponownie wybrany na szefa FIFA, a 31 maja 2007 roku wybrano go bez sprzeciwu na kolejne cztery lata, mimo że nominowało go tylko 66 z 207 członków FIFA.

Blatter i FIFA często byli nękani kontrowersjami i oskarżeniami o korupcję. Jego kadencja była świadkiem kontrowersji związanych z zarzutami o złe zarządzanie finansami i przyjęciem łapówek, co zaowocowało udaną ofertą Kataru na mistrzostwa świata w 2022 r.

Blatter przyciągnął krytykę ze strony mediów, starszych postaci futbolu i graczy, ze względu na kontrowersyjne wypowiedzi. Należą do nich m.in. twierdzenie, że kraje Ameryki Łacińskiej przyklasnęłyby Johnowi Terry’emu za romans pozamałżeński oraz że rasizm na boisku można skorygować m.in. uściskiem dłoni. Skrytykował go również podczas selekcji do Mistrzostw Świata FIFA 2014, kiedy to po jedenastu sekundach przerwał „minutową ciszę” dla zmarłego dzień wcześniej byłego prezydenta RPA Nelsona Mandeli. Michael van Praag, przewodniczący Królewskiego Holenderskiego Związku Piłki Nożnej, nazwał jego zachowanie „niedorzecznym” i wyraził nadzieję, że Blatter nie zostanie ponownie wybrany w 2015 roku.

Blatter został publicznie wykrzyczany, podczas Mistrzostw Świata w Seulu i Pucharu Konfederacji we Frankfurcie, zarówno w 2002, jak i 2005 roku, w swoim rodzinnym mieście Visp w 2011 roku, podczas ceremonii wręczenia medali podczas Finału Piłki Nożnej Kobiet w 2012 roku oraz podczas otwarcia meczu Pucharu Konfederacji w 2013 roku. Aby uniknąć protestów, nie wygłosił żadnych przemówień podczas Mistrzostw Świata FIFA 2014.

1998 wyboryEdit

Wybór Seppa Blattera na prezydenta FIFA w 1998 roku nad prezydentem UEFA Lennartem Johanssonem odbył się wśród wielu kontrowersji. Kandydaturę Blattera w 2002 roku naznaczyły pogłoski o nieprawidłowościach finansowych i zakulisowych układach, których kulminacją było bezpośrednie oskarżenie o przekupstwo przez osobę trzecią, wysunięte w prasie brytyjskiej przez Farrę Ado, wiceprezydenta Konfederacji Afrykańskiej Piłki Nożnej i prezesa Somalijskiej Federacji Piłkarskiej, który twierdził, że zaoferowano mu 100 000 dolarów za głosowanie na Blattera w 1998 roku.

2006 FIFA World CupEdit

W 2006 FIFA World Cup, po kontrowersyjnym meczu drugiej rundy pomiędzy Portugalią i Holandią, w którym sędzia Valentin Ivanov wydał rekordową liczbę 16 żółtych kartek i czterech czerwonych, Blatter miał podobno skrytykować sędziego prowadzącego i powiedział, że Ivanov powinien był dać sobie żółtą kartkę za swój słaby występ jako sędzia. Później stwierdził, że żałuje swoich słów i obiecał oficjalnie przeprosić Ivanova.

Jednakże przeprosiny te nigdy nie zostały wygłoszone, a sędzia został odsunięty od dalszego sędziowania.

Blatter na dworcu kolejowym w Zurychu w listopadzie 2013 roku

Zagraniczna „nadreprezentacja” w drużynach klubowychEdit

Blatter był krytykowany w 2007 i 2008 roku za próbę zmiany prawa pracy Unii Europejskiej w zakresie liczby zagranicznych zawodników, których kluby piłkarskie mogły wystawiać w danym momencie. Jego plany zakładały ograniczenie do pięciu zagranicznych graczy i posiadanie sześciu zawodników z danej narodowości. Blatter wierzył, że pomoże to stronom narodowym krajów poprzez posiadanie większej liczby krajowych graczy grających w ich ligach.

Blatter często odnosił się do angielskiej Premier League jako jednego z głównych problemów w piłce nożnej i używał jej jako przykładu, ze względu na wpływ zagranicznych graczy, trenerów i właścicieli w czołowych zespołach.

Wybrane miejsca Mistrzostw ŚwiataEdit

Blatter z Barackiem Obamą i Jackiem Warnerem. Podczas głosowania nad Mistrzostwami Świata FIFA 2018 i 2022, prezydent USA Obama powiedział, że FIFA podjęła „złą decyzję” przyznając Katarowi organizację turnieju w 2022 roku.

Podano, że Blatter „zawarł nieoficjalną umowę z szefem UEFA Michelem Platinim”, aby zapewnić, że Europa otrzyma Puchar Świata w 2018 roku, w taki sposób, że jeśli pozaeuropejskie oferty nie wycofają się z 2018 roku „zostaną zamrożone i nie otrzymają żadnego wsparcia ze strony wysokiego dowództwa FIFA, niszcząc ich szanse na bycie poważnymi pretendentami do drugiego turnieju.”

W marcu 2009 roku złożono 11 ofert obejmujących 13 narodów. Meksyk i Indonezja wycofały się. Pięć z pozostałych dziewięciu ofert – Korei Południowej, Kataru, Japonii, Australii i Stanów Zjednoczonych – dotyczyło tylko mistrzostw świata w 2022 roku, podczas gdy wszystkie pozostałe ubiegały się zarówno o mistrzostwa świata w 2018, jak i 2022 roku.

Jednakże, ponieważ wszystkie oferty na Mistrzostwa Świata w 2018 roku pochodziły od narodów europejskich, a zasady FIFA nakazują, że kraje należące do konfederacji, które były gospodarzami jednego z dwóch poprzednich turniejów nie kwalifikują się do roli gospodarza, oferty Anglii, Rosji, Holandii/Belgii i Hiszpanii/Portugalii zostały zmuszone do bycia tylko na rok 2018.

Pomoc technologicznaEdit

Krytyka przyciągnięta przez Blattera odmowa zezwolenia na technologię goal-line lub powtórki wideo nasiliła się po kontrowersyjnym Frank Lampard disallowed gola w meczu między Anglią a Niemcami w dniu 27 czerwca 2010 roku.

Dwa dni później Blatter stwierdził, że ubolewa nad „oczywistymi błędami sędziowskimi” w meczach Anglia – Niemcy i Meksyk – Argentyna i przeprosił Angielski Związek Piłki Nożnej i Meksykańską Federację Piłki Nożnej (dwie organizacje, których bezpośrednio dotyczyły błędy sędziów), przyznając, że Lampard rzeczywiście zdobył bramkę w meczu z Niemcami, a bramka Téveza w meczu z Meksykiem została zdobyta z pozycji spalonej.

Dodał: „Jest oczywiste, że po dotychczasowych doświadczeniach na tym mundialu byłoby nonsensem nie otwierać ponownie sprawy technologii goal-line. W listopadzie przedstawimy nowy model, jak poprawić pracę sędziów na wysokim poziomie. Nie mogę ujawnić więcej z tego, co robimy, ale coś musi zostać zmienione.”

2011 FIFA wybory prezydenckieEdit

Blatter (z prawej) z Luisem Suárezem, Graczem Turnieju 2011 Copa América.

W 2011 roku zaplanowano wybory na prezydenta FIFA, w których Blatter ponownie był urzędującym kandydatem, ubiegającym się o czwartą kadencję z rzędu. Organizacja ChangeFIFA, 29 marca 2011 roku, poparła byłego chilijskiego obrońcę i przez trzy lata z rzędu Piłkarza Roku Ameryki Południowej Elíasa Figueroa jako kandydata na prezydenta, namawiając federacje krajowe do nominowania go, ale później Figueroa zdecydował się nie przyjąć nominacji, stwierdzając, że „w tak krótkim czasie” nie był w stanie opracować sprawy „godnej wielkości i znaczenia tak wybitnego stanowiska”

Głosowanie odbyło się na 61. kongresie FIFA w Zurychu. Jedyny inny kandydat, Mohammed bin Hammam z Kataru, wycofał się z wyścigu prezydenckiego 28 maja, tuż przed głosowaniem. Bin Hammam wspierał kampanie prezydenckie Blattera w 1998 i 2002 roku, ale przyznał, że poróżnił się z nim w kwestiach dotyczących Komitetu Wykonawczego FIFA. Komisja etyki FIFA, która badała zarzuty łapówkarstwa wobec Bin Hammama i szefa CONCACAF Jacka Warnera ogłosiła, że Blatter nie stanie przed dochodzeniem w sprawie zarzutów, że wiedział o łapówkarstwie i nic z tym nie zrobił, ze względu na brak dowodów.

Blatter skrytykował Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOl), stwierdzając, że FIFA zarządza ich finansami „jak gospodyni domowa”, po tym jak MKOl ogłosił, że przyjrzy się zarzutom korupcji wobec Issy Hayatou, prezydenta Konfederacji Afrykańskiej Piłki Nożnej.

Gdy nie było innych nominacji, Blatter wystartował bez kontrkandydatów w kolejnych wyborach prezydenckich i został wybrany na czwartą kadencję, otrzymując 186 z 203 oddanych głosów. W swojej kampanii Blatter zastrzegł, że jeśli zostanie ponownie wybrany w 2011 roku, nie będzie ponownie kandydował na prezydenta. Blatter został skrytykowany za to, że nie przełożył wyborów w 2011 roku, w których jego kadencja jako prezydenta FIFA została przedłużona do 2015 roku, mimo że wszyscy inni kandydaci do tej funkcji zostali zawieszeni lub wycofali się.

Zarzuty dotyczące niegospodarności finansowejEdit

Pośród wewnętrznych podziałów, sekretarz generalny FIFA, zastępca Blattera i były protegowany Michela Zen-Ruffinena sporządził 30-stronicowe dossier przedstawiające zarzuty dotyczące niegospodarności finansowej w organizacji. W dossier twierdzono, że upadek partnera marketingowego FIFA, ISL, doprowadził do strat sięgających 100 milionów dolarów pod kierownictwem Blattera.

Zarzuty zostały poparte przez Johanssona, a dossier zostało przekazane władzom szwajcarskim, które jednak oczyściły Blattera z zarzutów, a FIFA musiała pokryć wszystkie koszty. Wewnętrzne śledztwo w FIFA zostało wstrzymane przez Blattera, ponieważ jego członkowie złamali umowy o poufności. To wątpliwe zachowanie doprowadziło go do usunięcia Zen-Ruffinena z urzędu tuż przed Mistrzostwami Świata FIFA 2002.

W kwietniu 2012 roku Rada Europy opublikowała raport, w którym stwierdzono, że „trudno sobie wyobrazić”, że Blatter nie wiedział o „znaczących sumach” wypłaconych niewymienionym z nazwiska urzędnikom FIFA przez ISSM/ISL w związku z lukratywnymi kontraktami na prawa telewizyjne do Mistrzostw Świata i późniejszym bankructwem i upadkiem ISL w 2001 roku. Raport Rady Europy zostanie rozpatrzony przez ponad 300 parlamentarzystów z 47 państw członkowskich Rady Europy w Strasburgu.

Przyznanie 2018 i 2022 World CupEdit

Kontrowersje pojawiły się w brytyjskiej prasie, gdy Rosja otrzymała imprezę 2018, z Anglią otrzymującą tylko dwa z ich „obiecanych” głosów; ta kontrowersja została odrzucona przez Blattera jako Anglicy pokazujący się jako „źli przegrani”. Kontrowersje wzbudziło również przyznanie Katarowi organizacji igrzysk w 2022 roku. Nielegalność homoseksualizmu w tym kraju spowodowała, że Blatter zażartował, że „powiedziałbym, że powinni powstrzymać się od jakiejkolwiek aktywności seksualnej”, co przyniosło krytykę ze strony emerytowanego koszykarza Johna Amaechiego i grup walczących o prawa gejów.

2013 Dochodzenie Komisji Etyki FIFAEdit

W dniu 29 kwietnia 2013 roku Komisja Etyki FIFA zakończyła dochodzenie w sprawie zarzutów dotyczących nielegalnych płatności na rzecz urzędników FIFA od byłego partnera marketingowego organizacji, firmy International Sports and Leisure (ISL), która zbankrutowała w 2001 roku, i opublikowała swój raport.

Prezydent FIFA Sepp Blatter został oczyszczony z zarzutów popełnienia jakichkolwiek wykroczeń, ale jego poprzednik, Brazylijczyk João Havelange, zrezygnował z funkcji honorowego prezydenta FIFA w związku z jego udziałem w skandalu, ponieważ Havelange wraz z byłymi członkami Komitetu Wykonawczego FIFA Ricardo Teixeira i dr Nicolás Leoz zostali uznani za akceptujących nielegalne płatności między 1992 a majem 2000 roku. Tydzień przed tym, jak komisja etyki FIFA ogłosiła swoje ustalenia, 84-letni Leoz zrezygnował z funkcji prezydenta Południowoamerykańskiej Konfederacji Piłki Nożnej, powołując się na „powody zdrowotne”.

Blatter w oświadczeniu „z satysfakcją” odnotował, że raport „potwierdza, że 'zachowanie prezydenta Blattera nie mogło być w żaden sposób sklasyfikowane jako wykroczenie w odniesieniu do jakichkolwiek zasad etyki'”. Dodał, że nie ma „żadnych wątpliwości, że FIFA, dzięki zaproponowanemu teraz procesowi reformy zarządzania, ma mechanizmy i środki, aby zapewnić, że taki problem się nie powtórzy”, choć przyznając, że skandal „spowodował niewyobrażalne szkody dla reputacji .”

2015 FIFA wybory prezydenckie, kontrowersje i rezygnacjaEdit

Blatter na konferencji prasowej z prezydentami Azjatyckiej Konfederacji Piłkarskiej Salman Bin Ibrahim Al-Khalifa i Football Federation Islamic Republic of Iran Ali Kafashian w Teheranie

W 2015 roku zaplanowano wybory na prezydenta FIFA, w których Blatter był ponownie urzędującym kandydatem, ubiegającym się o piątą kadencję z rzędu. Jego przeciwnikiem w wyborach był książę Ali bin Hussein.

Głosowanie odbyło się podczas 65. kongresu FIFA w Zurychu 29 maja 2015 roku. Żadna ze stron nie otrzymała niezbędnej większości dwóch trzecich głosów z pierwszej rundy, w której Blatter otrzymał 133 do 73 księcia Alego. Zgodnie z zasadami FIFA, należało przeprowadzić drugą turę dla obu kandydatów, w której do zwycięstwa wystarczyła zwykła większość głosów. Jednak zanim rozpoczęła się druga tura głosowania, książę Ali ogłosił swoje wycofanie, przekazując Blatterowi zwycięstwo domyślnie.

W dniu 2 czerwca 2015 roku FIFA nagle zwołała konferencję prasową w swojej siedzibie w Zurychu, na której Blatter ogłosił, że zrezygnuje z funkcji prezydenta FIFA w związku z trwającym skandalem korupcyjnym.

Podczas konferencji prasowej powiedział: „Mój mandat nie wydaje się być popierany przez wszystkich” i zapowiedział nadzwyczajny kongres zaplanowany „tak szybko, jak to możliwe”, aby wybrać jego następcę. Blatter ogłosił, że pozostanie na stanowisku, dopóki jego następca nie zostanie wybrany na nadzwyczajnym kongresie, który prawdopodobnie odbędzie się w okresie od grudnia 2015 do marca 2016 roku. Kontynuował słowami: „Podczas gdy mam mandat od członków FIFA, nie czuję, że mam mandat od całego świata piłki nożnej – fanów, piłkarzy, klubów, ludzi, którzy żyją, oddychają i kochają piłkę nożną tak bardzo, jak my wszyscy w FIFA”.

Później, 26 czerwca Blatter wywołał spekulacje, że może szykować się do rezygnacji, kiedy został zacytowany jako mówiący, że „Nie zrezygnowałem, złożyłem swój mandat w ręce nadzwyczajnego kongresu”. Wydawało się to być sprzeczne z jego komentarzami z 2 czerwca 2015 roku. Dalej cytowano go jako mówiącego, że zrezygnował „aby zdjąć presję z FIFA i moich pracowników, w tym ze strony sponsorów”. Raporty spekulowały, że wydaje się, że Blatter ustąpi na „nadzwyczajnym kongresie”, chociaż sytuacja pozostaje niejasna.

W dniu 25 września szwajcarscy śledczy ogłosili, że prowadzą dochodzenie w sprawie Blattera w związku z płatnościami dokonanymi na rzecz prezydenta UEFA Michela Platiniego. Podczas gdy Blatter i Platini zaprzeczyli jakimkolwiek nieprawidłowościom wokół płatności, główni sponsorzy FIFA Coca-Cola, Visa Inc, McDonald’s i Budweiser wydali publiczne oświadczenia, w których domagali się jego rezygnacji dla dobra FIFA.

W dniu 8 października 2015 roku został zawieszony w FIFA na 90 dni, podczas gdy prowadzone były dochodzenia w sprawie płatności dokonanych na rzecz Michela Platiniego. FIFA w oświadczeniu stwierdziła: „Podstawą tych decyzji są dochodzenia, które są prowadzone przez izbę śledczą komisji etyki”. 21 grudnia komisja etyki FIFA zakazała zarówno Blatterowi, jak i Platiniemu gry w piłkę nożną na osiem lat. W lutym 2016 roku komisja odwoławcza FIFA podtrzymała zawieszenie, ale zmniejszyła je z ośmiu lat do sześciu. Platini odwołał się do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, który odrzucił jego apelację.

W dniu 22 grudnia 2020 roku FIFA złożyła skargę karną przeciwko Blatterowi związaną z jego rolą w projekcie Muzeum FIFA.

.