The Ethereal Beauty of Kauai’s Alakai Swamp Trail

Kominek opalany drewnem w obskurnej, ledwo izolowanej kabinie państwowej w Lodge at Kokee na Kauai nie wystarczył, aby utrzymać mnie w cieple tej pierwszej nocy, więc założyłem wszystko, co miałem w plecaku: koszulę z długim rękawem, cienką bluzę z kapturem, dwie pary skarpet i kurtkę przeciwdeszczową.

Sprawdziło się, ponieważ to właśnie miałem na sobie podczas naszej pierwszej pieszej przygody w parku stanowym następnego ranka.

Był koniec marca, a my staliśmy na wysokości 4000 stóp nad poziomem morza na ciemnym, pustym parkingu przy punkcie widokowym nad Kalalau Valley. Nie było wiele do zobaczenia o 6:30 rano, a do tego było zimno. Jak, 50 stopni zimna. Żałuję, że nie posłuchałam mojego męża, który spakował długą bieliznę na wycieczkę.

Byliśmy w Kokee, na północ od Waimea Canyon na surowej zachodniej stronie Kauai, na moje 40 urodziny. Plan zakładał ucieczkę od ruchu ulicznego i tłumów w Honolulu poprzez zaszycie się w tym parku stanowym, który rozciąga się na 4,345 akrów i może się poszczycić około 45 milami szlaków turystycznych wiodących przez rodzime lasy i wzdłuż brzegów kanionu. Fakt, że nie było tam zasięgu sieci komórkowej ani Wi-Fi był kolejnym bonusem.

To był tylko weekendowy wypad, więc spakowaliśmy się tak lekko, jak to tylko możliwe, wypełniając nasze plecaki niezbędnymi rzeczami do wędrówek, takimi jak lornetki do obserwacji ptaków, sprzęt fotograficzny, batony granola, Aleve, apteczka i kilka litrów wody.

Na naszej liście must-hike: szlak Alakai Swamp Trail, około 7-milowa wędrówka – w zależności od tego, gdzie zaczniesz – przez bujne lasy. Około trzy i pół mili tego szlaku, który obejmuje szlak Pihea Summit Trail, który zaczyna się przy Pu’u o Kila Lookout, gdzie zaparkowaliśmy nasz wynajęty samochód, wije się wzdłuż promenady, której część przecina bagno na płaskowyżu powyżej Wybrzeża Napali.

To jest naprawdę powód, dla którego tu byliśmy: aby przejść przez ten unikalny wilgotny las – strefę ekosystemu opisaną jako „górska” – która nie występuje nigdzie indziej na Kauai. (Istnieją tylko dwa inne dostępne torfowiska takie jak to na Hawajach: jedno na Oahu i drugie na Molokai.)

Bagno znajduje się na wyniesionych płaskich terenach w pobliżu Mount Waialeale, jednego z najbardziej wilgotnych miejsc na Ziemi. Z powodu mokrej gleby i silnych wiatrów roślinność, w tym drzewa ohia i olapa, są ograniczone, niektóre z nich nie sięgają nawet moich ramion. W rzeczywistości bagno jest wspomniane w pieśni, która czci Waialeale: „siła promieniuje w straszliwym blasku z Alakai.”

Nawet królowa Emma, która powróciła na Kauai w 1870 roku, aby odzyskać siły po śmierci swojego jedynego syna i męża, odbyła trudną wędrówkę konno do legendarnego bagna. Sceneria tak oczarowała królową, napisał Edward Joesting w Kauai: The Separate Kingdom (UH Press, 1984), złożyła ona ofertę tancerzom i muzykom, którzy podróżowali z nią, aby wystąpili tutaj, zanim nacisnęła dalej.

Byłem oczarowany.

Rozpoczęliśmy wędrówkę tuż za punktem widokowym przy szlaku do Pihea Summit Trail, łatwego spaceru wzdłuż erodowanej drogi gruntowej, która podąża wzdłuż krawędzi Kalalau Valley, przez rodzimy las ohia z krzewami aalii, do szczytu o nazwie Pihea. Po drodze są zapierające dech w piersiach widoki na bujną, amfiteatralnie ukształtowaną Dolinę Kalalau około 4000 stóp poniżej.

My też mieliśmy szczęście. Podczas gdy ten obszar dostaje około 70 cali opadów rocznie, z których większość koncentruje się między październikiem a majem, ścieżka była stosunkowo sucha, a temperatury szybko rozgrzały się do punktu, w którym mogłem zrzucić moje zewnętrzne warstwy i wędrować tylko z tank topem na sobie.

Wędrowaliśmy wzdłuż kilku odcinków góra-dół wyłożonych zielonymi liśćmi paproci amau, znajomego widoku, który napotkałem również wzdłuż szlaku Halemaumau Trail w Parku Narodowym Hawaii Volcanoes na wyspie Hawaii. Po kilku milach dotarliśmy do oznakowanego skrzyżowania, które wskazywało na szczyt Pihea (wysokość 4,284 stóp), otoczony trzepoczącymi drzewami olapa, krzewami puahanui i widokami na Kalalau Valley. Na prawo był szlak, który prowadził do bagna.

To nie trwało zbyt długo dla nas, aby osiągnąć deptak, system desek z czerwonego drewna wyposażone w drut kurczaka, aby zapewnić trakcję. Stan rozpoczął budowę deptaka w 1991 roku, aby zminimalizować wpływ wędrowców na to dziewicze środowisko, które szczyci się ponad 50 różnymi gatunkami rodzimych roślin. W niektórych miejscach szlak stawał się tak szeroki jak 30 stóp, a turyści deptali rodzime rośliny i krzewy. Wielu z nich gubiło się wędrując przez las i bagna, nie mogąc znaleźć drogi wyjścia. Zajęło to prawie 10 lat, aby zakończyć budowę promenady, która pozwala ponad 600 osobom, które wędrują szlakiem każdego miesiąca, cieszyć się tym unikalnym ekosystemem bez niszczenia go lub gubienia się.

To była moja ulubiona część szlaku, spacerując wśród drzew ohia i paproci hapuu i słuchając paplania zagrożonych ptaków, takich jak biało-rumped apapane i zielony amakihi (oba hawajskie honeycreepers). Uzbrojony w moją lornetkę o dużej mocy, złapałem przelotne spojrzenia tych uroczych małych ptaków, wraz z ciekawskimi elepaio (muchołówka monarsza) i red-breasted iiwi (hawajski honeycreeper).

Nie mieliśmy szczęścia, choć, aby zauważyć krytycznie zagrożone puaiohi (mały Kauai drozd), który znajduje się tutaj i tylko tutaj. W rzeczywistości, 75 procent jego populacji lęgowej występuje w zaledwie 4 mil kwadratowych lasu. Ten wyznaczony przez państwo rezerwat przyrody stracił już niedawno hawajskiego ptaka miodowego (Kauai oo). Szkoda byłoby stracić puaiohi, too.

Około połowy drogi do bagien, osiągnęliśmy serię około 200 stromych, drewnianych schodów, które zabrały nas niżej i niżej w lesie, obok rodzimej lobelii oha wai z jej zakrzywionymi fioletowymi i białymi kwiatami, w dół do strumienia Kawaikoi. Przekroczyliśmy ten dopływ i udaliśmy się w górę grzbietu w kierunku bagien.

Ta część szlaku przebiegała wzdłuż starej linii telefonicznej, założonej przez Korpus Sygnałowy Armii Stanów Zjednoczonych podczas II Wojny Światowej. Większość słupów została ścięta u podstawy lub przewróciła się, dodając dziwności temu miejscu.

I to jest naprawdę otherworldly.

Jest mgła, która osiadła nad ekspansywnym bagnem, z wispy chmury wirują wokół ciebie. Szliśmy w milczeniu wzdłuż promenady przez wilgotny las, ponad grubą szarą gliną i wśród skarlałych drzew, w kierunku punktu widokowego Kilohana, małej platformy zawieszonej 4030 stóp nad północno-zachodnim brzegiem Kauai. Dotarcie do niej zajęło nam około pięciu godzin. (Ptakowanie było trochę rozpraszające!) Zatrzymaliśmy się na lunch i wdychaliśmy oszałamiające widoki na dolinę Wainiha i półksiężycowatą zatokę Hanalei Bay usianą białymi falami.

Jak tam siedzieliśmy, podziwiając jasny widok, który zwykle jest spowity chmurami, przyjazny 'elepaio wskoczył na gałąź w pobliżu i przechylił swoją małą brązową głowę na nas. Zanim zdążyłem chwycić za aparat, ptak zniknął, lecąc w dół stromych klifów i znikając z pola widzenia.

Chociaż brakowało mi szansy na uchwycenie obrazu tego rzadkiego momentu, moja pamięć o tym małym ptaku – i o wszystkim innym, czego tu doświadczyliśmy – była naprawdę wystarczająca.
Pihea Trail i Alakai Swamp Trail do Kilohana Lookout, Kokee State Park, koniec Kokee Rd…, Kauai. kokee.org, hawaiistateparks.org.