Typowe meksykańskie rękodzieło

Jeśli mówimy o rękodziele, Meksyk jest jednym z krajów o największej różnorodności, kolorze i pięknie, dzięki umiejętnościom i kunsztowi ludzi – często dynastii rodzinnych – którzy poświęcają swoje życie na wykonywanie typowych kawałków i przedmiotów.

Alebrijes, terakota, srebro i złota praca, rzeźby w drewnie, jade lub przedmioty z bursztynu, sarapes, charro kapelusze i kostiumy mariachi, rebozos, ceramika Puebla, i dlaczego nie zawierać je, piñatas, są częścią folkloru i tradycji rozprzestrzeniania się w całym Meksyku.

ALEBRIJES

Gdziekolwiek w Meksyku możemy znaleźć te rękodzieła pochodzące z miasta San Martín Tilcajete w stanie Oaxaca. Przedstawiają one wymyślone zwierzęta, zwykle będące połączeniem kilku gatunków. Pedro Linares był tym, który nadał im nazwę alebrijes, robiąc je z kartonu, a ze względu na ich sukces, ludzie zaczęli rzeźbić je z drewna, aby uczynić je bardziej odpornymi. W innym mieście Oaxacan, San Antonio Arrazola, również zaczęto je rzeźbić w latach 80-tych, a w obu miastach można odwiedzić liczne warsztaty, aby zobaczyć proces produkcji. Intensywnie kolorowe alebrijes występują w różnych rozmiarach, a jedynym ograniczeniem w tworzeniu nowych fantastycznych zwierząt z tej szczególnej kosmowizji jest wyobraźnia.

SZTUKAHUICHOL

Nie mniej kolorowe są czesankowe deski (nierikas) lub pokryte chaquirą figurki sztuki Huichol. Mówi się, że ich frywolitki i wzory są wynikiem halucynacji po spożyciu peyotlu. Są one charakterystyczne dla stanów Nayarit, północnego Jalisco i niektórych obszarów Zacatecas. Sztuka Huichol wyszła poza ramy oryginalnej ekspresji i można ją nawet znaleźć na designerskich koszulkach lub butach sportowych.

TALAVERA POBLANA

Z Puebla de Zaragoza pochodzi ceramika Puebla lub Talavera – przywołując hiszpańskie pochodzenie Talavera de la Reina w Toledo. Sztuka zdobienia płytek ceramicznych o charakterystycznym niebieskawym odcieniu Talavera poblana jest jednym z najbardziej charakterystycznych rękodzieł Meksyku. Od końca XVI wieku produkcja talavery jest udokumentowana, a w XVII wieku ustanowiono zasady i przepisy wraz z gildiami, które kontrolowały jakość i produkcję. Dziś istnieje Denominacja Pochodzenia, która ustala pochodzenie produktów z Puebla.

BARRO COCIDO

Z Oaxaca pochodzi również słynne Barro Negro z Doña Rosa, skromnej kobiety z San Bartolo Coyotepec, która w latach 50-tych zdołała nadać zaskakujące wykończenie wypalanym przez siebie przedmiotom z gliny. Technika ta, najwyraźniej stosowana już przez Mixtecs i Zapotecs, polegała na zmniejszeniu atmosfery w specjalnym piecu z dwoma otworami, aby wygenerować proces odwrotny do utleniania, i wypalanie kawałka tak, że uzyskał gładką teksturę czarnej gliny. Dziś, gdy nie ma już Doña Rosy, tradycja ta została utrwalona, z tego samego materiału, gliniastego błota, wypalanego w piecach do produkcji różnych naczyń i przedmiotów.

PLATTERIA

Bogactwo mineralne Meksyku oznaczało, że przez tysiące lat ozdoby wykonane ze złota, srebra, jadeitu lub bursztynu były używane jako ozdoby osobiste. Hiszpanie, a później amerykańskie i francuskie firmy inwestycyjne, wydobywały tu pożądane minerały, z których wyrabiano wszelkiego rodzaju biżuterię. Zarówno w stanie Hidalgo, jak i w Taxco (stan Guerrero) możemy znaleźć wysokiej jakości srebrne pierścionki, kolczyki i wisiorki, dzieło lokalnych złotników.

SOMBREROS DE CHARRO

Czapki charro, tak wizualnie oburzające, że aż nie do pomylenia, są być może ostatecznym wyrazem meksykańskiego rzemiosła i stały się pamiątką par excellence. Wykonane ze skóry królika, wymagają precyzyjnej techniki prasowania, aby uzyskać tę twardą fakturę. Następnie są one ręcznie haftowane jednym lub kilkoma kolorami. Były one kiedyś symbolem statusu społecznego właściciela ziemskiego i służyły jako ochrona przed słońcem podczas jazdy konnej.

SARAPES

Wśród tekstyliów, innym typowym meksykańskim rękodziełem jest sarapes, które pochodzi ze stanu Tlaxcala w XVIII wieku, ale stało się bardziej znane, kiedy zostało wprowadzone na północy kraju, a miasto Saltillo (w stanie Coahuila) stało się głównym producentem. Ten ubiór służy jako płaszcz chroniący przed zimnem i był powszechnie stosowany, ponieważ

z wełny lub bawełny, tradycyjne sarapes są nadal wykonywane na drewnianych krosnach, z rzemieślniczym procesem przędzenia przeprowadzanym przez bardzo cierpliwych prządki. Ręcznie haftowana pastylka jest znakiem autentycznego sarapé.

Sarapé przekroczyło granice Meksyku i jest obecnie modnym ubiorem na całym świecie, nawet jako koc lub ozdoba.

HUIPILES

Za prostym ubiorem kryje się religijna wizja rdzennych społeczności, głównie z Oaxaca, Chiapas, Guerrero, Veracruz, Puebla, Yucatán, Michoacán lub Quintana Roo. Dla nich huipil jest symbolicznym wyrazem roli kobiet w społeczeństwie, i z tego powodu wybór i wykonanie huipil jest ważne.

DREWNA ŻYCIA

Ktokolwiek udaje się do Metepec, jest pewien, że wróci z drzewem życia. To miasto w stanie Meksyk znane jest z Dnia Zmarłych i imponujących ołtarzy, które zdobią centrum miasta, a także ze słynnych drzew życia. Symbolika jest uniwersalna, ponieważ drzewa wykorzystywane w tym rzemiośle są postrzegane jako oś wszechświata i samego życia. Pomimo religijnych alegorii, proste dekoracyjne piękno sprawia, że są one prezentem dla każdego, kto wierzy w naturę jako podstawę zrównoważonego rozwoju.

ZABAWKI

W Meksyku wiele zabawek jest nadal wykonywanych ręcznie, i z tego powodu często można znaleźć na rynkach niektóre używane przez naszych rodziców lub dziadków, takie jak bączek, pirinola, matraca, balero lub loteria zabaw, jak również drewniane samochody i ciężarówki lub nieskończoną ilość lalek, wśród których wyróżniają się te typowe z warkoczami i w jaskrawych kolorach, lub „negrita merecumbé” z jej czerwoną sukienką i białymi kropkami.

REBOZO

Rebozo urodził się w Santa María del Río, San Luis Potosí, w 1764 roku, kiedy to kobiety musiały pomyśleć o ubraniu, aby zakryć włosy, gdy wchodziły do kościołów, ponieważ pokazywanie włosów było rozumiane jako „prowokacja”.

Produkcja rzemieślnicza nie jest prosta, ponieważ trwa od jednego do dwóch miesięcy, z piętnastoma fazami, począwszy od gotowania tkaniny, przędzenia, suszenia, czy farbowania między innymi.

Wykonana z bawełny lub wełny, jej zastosowanie pozwala na użycie jej do okrycia się, do noszenia dzieci przy uwolnieniu ramion, lub po prostu jako płaszcz. Frida Kahlo była jedną z postaci, które nadały mu największą widoczność, i był on przedstawiony na niektórych z jej obrazów i był częścią jej regularnej garderoby.

Główne ośrodki produkcji renozo to Santa María del Río, w San Luis Potosí, Tenancingo w Stanie Meksyk; La Piedad w Michoacán; Santa Ana Chautenpan w stanie Tlaxcala; i Moroleón w Guanajuato.

GUAYABERA

Nie byłoby sprawiedliwe pominąć guayaberas w rękodziełach Meksyku, ponieważ ten typowy ubiór z Veracruz i półwyspu Jukatan jest nie tylko wygodny, ale również jest przykładem poświęcenia w jego produkcji. Powszechne w tropikalnym klimacie w całej Ameryce, guayabera był używany przez chłopów do ich pracy w polu, a nazwa pochodzi od jego szerokie kieszenie, które pozwoliły im przechowywać ich guawy. Jako rękodzieło stała się poszukiwanym i eleganckim produktem, którego cena zależy od jakości użytych materiałów oraz starannego wyszycia kołnierza, rękawów i guzików. Mérida jest uważana za światową stolicę guayabera.

PIÑATAS

Piñatas są znane na całym świecie, ale nie zawsze wiadomo, że są one używane do świętowania Posadas w czasie Bożego Narodzenia, jak również urodzin dzieci. Oryginalne mają siedem punktów nawiązujących do siedmiu grzechów śmiertelnych według religii katolickiej i kiedyś były wypełnione owocami, choć dziś dzieci wolą cukierki i małą zabawkę w środku. Mistrzowie piñateros dostosowali się do nowych czasów i obecnie możemy znaleźć piñaty w kształcie modnych kreskówek, a nawet niektóre satyryczne.

To są niektóre przykłady meksykańskiego rzemiosła, ale każdy zakątek Meksyku ma swoje artystyczne ekspresje, ożywione dzięki programom kulturalnym, takim jak Pueblos Mágicos, które pozwoliły na zachowanie tradycji. Jeśli jesteś zainteresowany poznaniem meksykańskiego rzemiosła z pierwszej ręki, w całym kraju organizowane są wycieczki, które pozwalają zbliżyć się do starych rzemiosł. Napisz do nas, a my udzielimy Ci więcej informacji

.