30 Life-Changing Inventions That Were Totally Accidental

Codziennie używamy produktów takich jak mikrofalówki i pudełka zapałek, aby ułatwić sobie życie. Ale wierzcie lub nie, ale te genialne wynalazki, które pozwalają nam żyć bezproblemowo nie były produktem prób i błędów, ale zostały stworzone całkowicie przez przypadek.

Tak, masz serendipity, aby podziękować za oszałamiającą ilość rzeczy w swoim życiu, począwszy od pysznych chipsów ziemniaczanych do dosłownie ratującego życie leku penicyliny. W tym miejscu zebraliśmy niektóre z najbardziej zmieniających życie produktów, które były przypadkowymi wynalazkami. A jeśli chodzi o drugą stronę (wynalazki, które nigdy się nie pojawią), sprawdź 20 długo zapowiadanych technologii, które nigdy się nie pojawią.

Percy LeBaron Spencer pracował nad magnetronami – lampami próżniowymi o dużej mocy, które generują krótkie fale radiowe zwane mikrofalami – kiedy przypadkowo odkrył gotowanie w mikrofalówce. Inżynier wykonywał swoją pracę jak zwykle, kiedy zauważył, że batonik w jego kieszeni stopił się. Spencer szybko zdał sobie sprawę, że to magnetrony powodują to zjawisko. Do 1945 r. złożył patent na swoje metalowe pudełko do gotowania zasilane mikrofalami.

Jak informuje strona internetowa Post-It, naukowiec firmy 3M dr. Spencer Silver prowadził badania nad silnymi klejami, kiedy natknął się na coś zupełnie przeciwnego: taki, który „lekko przylegał do powierzchni, ale nie wiązał się z nimi mocno”. Silver początkowo nie miał pojęcia, co zrobić ze swoim odkryciem, ale lata później inny naukowiec z 3M, Art Fry, przyszedł do niego z pomysłem stworzenia zakładki do książki, która mogłaby przyklejać się do papieru, nie uszkadzając go. Ostatecznie ta zakładka stała się notatką Post-it.

Sacharyna, pierwszy sztuczny słodzik, została odkryta w 1878 roku przez Constantina Fahlberga. Rosyjski chemik pracował w laboratorium profesora chemii Iry Remsena, kiedy przypadkowo spróbował niektórych substancji chemicznych, z którymi pracował i zdał sobie sprawę, jak bardzo są słodkie. Po przeprowadzeniu kilku eksperymentów Fahlberg doszedł do wniosku, że słodycz była spowodowana reakcją kwasu o-sulfobenzoesowego z chlorkiem fosforu (V) i amoniakiem, w wyniku której powstał sulfinian benzoesowy – czyli sacharyna. A jeśli chcesz poznać więcej faktów, w które nie uwierzysz, nie przegap 40 szalonych faktów o najwyższych budynkach na świecie.

Odkryta w 1928 r. penicylina była jednym z pierwszych antybiotyków na świecie, ale człowiek, który ją odkrył – dr Alexander Fleming – nigdy nie miał zamiaru „zrewolucjonizować całej medycyny”, jak to później opisał. Fleming natknął się na antybiotyk zupełnie przypadkowo, kiedy pozostawił kultury Staphylococcus aureus w swoim laboratorium na dwa tygodnie i wrócił, aby stwierdzić, że ich wzrost został powstrzymany przez pleśń zwaną Penicillium notatum.

Ciężko wyobrazić sobie świat bez chocolate chip cookies, ale ten pyszny deser tak naprawdę wynaleziono dopiero w 1930 roku. W dniu, w którym powstały ciasteczka, Ruth Graves Wakefield, współwłaścicielka Toll House Inn, przygotowywała czekoladowe ciasteczka dla swoich gości, kiedy zorientowała się, że skończyła się jej czekolada piekarska. Myśląc samodzielnie, Wakefield postanowiła posiekać kostkę półsłodkiej czekolady Nestle, zakładając, że roztopi się ona i równomiernie rozprowadzi po cieście. Zamiast tego, z piekarnika wyszła pierwsza partia ciasteczek z kawałkami czekolady, a współczesny deser już nigdy nie był taki sam.

8 listopada, 1895 roku fizyk Wilhelm Conrad Rontgen przebywał w swoim laboratorium w Wurzburgu w Niemczech, eksperymentując na rurze próżniowej pokrytej tekturą, kiedy zauważył tajemniczą poświatę emanującą z chemicznie powlekanego ekranu w pobliżu. Zdezorientowany i zaintrygowany, nazwał nowe promienie powodujące tę poświatę promieniami rentgenowskimi ze względu na ich nieznane pochodzenie – a po dalszej zabawie z nowymi promieniami odkrył, że umieszczenie ręki przed poświatą pozwoliło mu widzieć przez skórę aż do kości, co doprowadziło do powstania pierwszego na świecie promieniowania rentgenowskiego.

W 1942 roku Harry Coover szukał materiałów, które mógłby wykorzystać do budowy przezroczystych plastikowych celowników pistoletowych na potrzeby wojny, ale zamiast tego odkrył preparat chemiczny, który przyklejał się do wszystkiego, czego dotknął. Jednak jego odkrycie zostało odrzucone, ponieważ naukowcy nie widzieli potrzeby stosowania tak lepkiej formuły i dopiero w 1951 roku ta sama formuła została przyjęta i ponownie wykorzystana przez Coovera i kolegę z Eastman Kodak, Freda Joynera, jako „Alcohol-Catalyzed Cyanoacrylate Adhesive Compositions/Superglue”, jak czytamy w patencie. A jeśli chodzi o fakty z przeszłości, sprawdź 30 zwariowanych faktów, które zmienią Twój pogląd na historię.

Wilson Greatbatch, adiunkt inżynierii na Uniwersytecie w Buffalo, przypadkowo wynalazł rozrusznik serca w 1956 roku. Pracując nad budową sprzętu przeznaczonego do rejestrowania dźwięków serca, naukowiec użył niewłaściwego tranzystora i odkrył, że zamiast rejestrować dźwięki, jego urządzenie emituje impulsy elektryczne, naśladujące pracę serca. W 1958 roku Greatbatch przedstawił swój wynalazek Williamowi Chardackowi, chirurgowi ze Szpitala Weteranów w Buffalo, i razem udało im się skutecznie kontrolować bicie serca psa, a w 1960 roku także człowieka.

Jedna z najpopularniejszych amerykańskich przekąsek, chipsy ziemniaczane zostały wynalezione w 1953 r. przez George’a Cruma, szefa kuchni w Moon Lake Lodge Resort w Saratoga Lake w stanie Nowy Jork, gdy jeden z jego klientów skarżył się, że jego smażone ziemniaki były zbyt grube i mięsiste. Jak głosi legenda, rozwiązaniem Specka było cienkie pokrojenie ziemniaków i usmażenie ich na brązowo, a klienci pokochali to, co miało stać się pierwszą w historii partią chipsów.

Możesz nie rozpoznać go po nazwie, ale teflon to syntetyczny polimer używany do produkcji wszystkiego, od patelni z powłoką nieprzywierającą po lakier do paznokci. I chociaż jest to genialny wynalazek, który zmienił sposób, w jaki gotujemy, sprzątamy i pielęgnujemy, człowiek, który odkrył ten produkt – Roy J. Plunkett – zrobił to zupełnie przypadkowo. Naukowiec pracował w laboratorium DuPont Company w Jackson w 1938 roku, badając czynniki chłodnicze (które pomagają w klimatyzacji i chłodnictwie), kiedy zauważył, że niektóre z jego gazów zamieniły się w białą moc. Po przeprowadzeniu testów Plunkett stwierdził, że substancja była odporna na ciepło i miała niskie tarcie powierzchniowe, co nadawało jej doskonałe właściwości do wielu zastosowań, które widzimy dzisiaj.

Ponieważ mnisi z Szampanii mieszkali na tak dużych wysokościach, mieli obfity dostęp do wszystkich najlepszych winogron. Problem? Kiedy temperatury spadały w chłodniejszych miesiącach, proces fermentacji wina zatrzymywał się tymczasowo, a kiedy zaczynał się ponownie na wiosnę, w butelkach znajdował się nadmiar dwutlenku węgla, który dawał winu niechcianą dwutlenek węgla.

W 1668 roku Kościół katolicki zdecydował, że nadszedł czas, aby zająć się tą sytuacją, więc sprowadził francuskiego mnicha o imieniu Dom Pierre Perignon do Szampanii, aby rozwiązać problem fermentacji. Jednak pod koniec XVII wieku, ludzie zdecydowali, że faktycznie lubią ten napój, a zadanie Perignona zmieniło się w robienie wina jeszcze bardziej musującego. Ostatecznie Perignon opracował oficjalny proces produkcji szampana, znany jako Metoda Francuska, co uczyniło go wynalazcą uroczystego łyku.

Choć odmiany gumy do żucia istnieją od czasów starożytnej Grecji, guma, którą znamy dzisiaj, została wynaleziona dopiero pod koniec XIX wieku. To właśnie wtedy amerykański wynalazca Thomas Adams, Sr., natknął się na ten smakołyk do żucia – ale dopiero po tym, jak próbował i nie udało mu się przekształcić chicle (substancję, z której zrobiona jest guma) w gumę.

Uwierz lub nie, twórcą popsicles był nie kto inny, jak 11-letni chłopiec o imieniu Frank Epperson, który po prostu zmieszał trochę sody w proszku z wodą i zostawił ją na noc z mieszadłem, zupełnie przypadkowo. Kiedy obudził się rano, Epperson postanowił polizać swoją zamrożoną mieszankę sody, a on stwierdził, że rzeczywiście smakuje, no cóż, całkiem smaczne. Początkowo młody przedsiębiorca nazwał swoją miksturę Epsicle (łącząc słowo icicle ze swoim nazwiskiem), ale później zmienił nazwę na popsicle, ponieważ dzieci i tak nazywały te napoje lodowe „Pop’s 'Sicle”. A jeśli uwielbiasz fakty dotyczące żywności, nie przegap 20 najgorszych mitów na temat żywności, które wciąż pokutują.

Człowiek, który stworzył syrop do Coca-Coli, nie był szefem kuchni ani nawet nie pracował w przemyśle spożywczym. Raczej, soda wynalazca był farmaceuta o nazwie Dr John Stith Pemberton, który starał się stworzyć kokainy i kofeiny wypełniony napój alkoholowy, że ludzie z uzależnieniami chemicznymi do narkotyków (w tym siebie) może używać do odzwyczaić się od morfiny i innych narkotyków. Jednakże, kiedy prohibicja uderzyła, Pemberton został zmuszony do usunięcia alkoholu ze swojej formuły (choć kokaina pozostała przez dziesięciolecia), a zatem pierwsza butelka Coca-Coli została wyprodukowana w 1886 roku.

Chociaż substancję wybuchową, nitroglicerynę, wynalazł Ascanio Sobrero, to Alfred Nobel wykorzystał ją do produkcji dynamitów. Podczas gdy w Paryżu, Nobel zaczął eksperymentować z nitrogliceryny, a ostatecznie przypadkowo znalazł sposób, aby oswoić substancję przez zmieszanie go z kieselguhr – choć w procesie, wiele osób straciło życie, w tym brat Nobla Emil.

W 1826 r. chemik John Walker odkrył to, co dziś jest zapałkami, gdy przypadkowo przeskrobał patyk pokryty chemikaliami po palenisku i stwierdził, że się zapalił. Światła cierne” Walkera, jak je nazywał, były początkowo wykonane z tektury, ale w końcu przestawił się na używanie drewnianych odłamków i papieru ściernego.

Choć Viagra jest jednym z najszybciej sprzedających się leków wszech czasów, jej obecne zastosowanie jest dalekie od tego, do czego została pierwotnie stworzona. Najwyraźniej, gdy Viagra była w swojej fazie próbnej, to rzeczywiście został wprowadzony do obrotu jako leczenie dławicy piersiowej, choroby serca, która powoduje ciśnienie w klatce piersiowej. I choć lek okazał się nieskuteczny w pomaganiu pacjentom z anginą, uczestnicy badania stwierdzili, że mała niebieska pigułka była w stanie zwiększyć częstotliwość i siłę erekcji.

Pewnego fatalnego dnia w 1903 roku naukowiec Edward Benedictus pracował w swoim laboratorium, gdy przypadkowo przewrócił kolbę. Jednak, gdy Benedictus spojrzał w dół, zauważył, że zamiast rozbić się na milion małych kawałków, szklane naczynie właściwie tylko lekko pękło, zachowując swój kształt. Po bliższym przyjrzeniu się temu, naukowiec dowiedział się, że to, co trzymało szkło razem, to azotan celulozy pokrywający wnętrze szkła – w ten sposób powstało szkło bezpieczne.

W XVI wieku holenderski kapitan statku próbował ułatwić transport wina, postanowił więc wykorzystać ciepło do skoncentrowania alkoholu, planując dodać do niego wodę po dotarciu do celu. Odkrył jednak, że smak skoncentrowanego wina jest o wiele lepszy niż wina rozwodnionego, więc zrezygnował z części wodnej swojego planu i nazwał swój nowy alkohol brandewijn, co po holendersku oznacza „palone wino”.

Czynina, lek przeciwmalaryczny składający się głównie z kory drzewa cinchona, została rzekomo odkryta przez Indianina z Ameryki Południowej. Cierpiąc na malarię, mężczyzna przypadkowo spożył trochę kory cinchona – uważanej za trującą – w basenie z wodą i cudem niemal natychmiast zaczął czuć się lepiej.

Podczas obserwacji szkiełka komórek pobranych z macicy kobiety dr George Nicholas Papanicolaou wpadł na pomysł wymazu Pap do badania w kierunku raka. Pierwotnie intencją Papaniculaou było po prostu obserwowanie zmian komórkowych podczas cyklu miesiączkowego kobiety, ale podczas badań odkrył, że jedna z jego pacjentek miała raka macicy – i że jej komórki rakowe można było łatwo obejrzeć pod mikroskopem.

Chociaż wynalazca czyszczenia na sucho, Jean Baptiste Jolly, pracował w przemyśle odzieżowym jako producent tkanin, jego odkrycie nowej rewolucyjnej metody czyszczenia było całkowicie przypadkowe. Dopiero kiedy jego służąca przypadkowo przewróciła lampę naftową na obrus, Jolly zauważył, że nafta rzeczywiście sprawiła, że tkanina stała się czystsza, co dało początek pomysłowi na pierwszą pralnię chemiczną.