Arsenic Trioxide Injection

Trójtlenek arsenu powinien być podawany wyłącznie pod nadzorem lekarza, który ma doświadczenie w leczeniu osób chorych na białaczkę (nowotwór białych krwinek).

Trójtlenek arsenu może powodować poważny lub zagrażający życiu zespół objawów zwany zespołem różnicowania APL. Lekarz będzie dokładnie monitorował pacjenta, aby stwierdzić, czy u pacjenta rozwija się ten zespół. Lekarz może poprosić pacjenta o codzienne ważenie się w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia, ponieważ przyrost masy ciała jest objawem zespołu różnicowania APL. Jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem: gorączka, przyrost masy ciała, skrócenie oddechu, utrudniony oddech, ból w klatce piersiowej lub kaszel. Przy pierwszych oznakach, że u pacjenta rozwija się zespół różnicowania APL, lekarz przepisze jeden lub więcej leków w celu leczenia zespołu.

Trójtlenek arsenu może powodować wydłużenie odstępu QT (mięśnie serca dłużej ładują się między kolejnymi uderzeniami z powodu zaburzeń elektrycznych), co może powodować poważne lub zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca. Przed rozpoczęciem leczenia trójtlenkiem arsenu lekarz zleci wykonanie elektrokardiogramu (EKG; badanie rejestrujące aktywność elektryczną serca) i innych badań, aby sprawdzić, czy u pacjenta występują już zaburzenia elektryczne serca lub czy istnieje większe niż zwykle ryzyko rozwoju tego stanu. Lekarz będzie ściśle monitorował pacjenta i zleci wykonanie EKG i innych badań podczas leczenia trójtlenkiem arsenu. Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występuje lub kiedykolwiek występowało wydłużenie odstępu QT, niewydolność serca, nieregularne bicie serca lub niski poziom potasu lub magnezu we krwi. Należy również poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków: amiodaron (Nexterone, Pacerone), amfoterycyna (Abelcet, Amphotec, Fungizone), cyzapryd (Propulsid), dizopiramid (Norpace), leki moczopędne („tabletki wodne”), dofetylid (Tikosyn), erytromycyna (E.E.S., E-Mycin, Erythrocin), moksyfloksacyna (Avelox), pimozyd (Orap), prokainamid (Procanbid, Pronestyl), chinidyna (Quinidex), sotalol (Betapace, Betapace AF), sparfloksacyna (Zagam), tiorydazyna (Mellaril) i ziprasidon (Geodon). Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli masz nieregularne lub szybkie bicie serca lub jeśli zemdlejesz podczas leczenia trójtlenkiem arsenu.

Trójtlenek arsenu w zastrzyku może powodować encefalopatię (dezorientację, problemy z pamięcią i inne trudności spowodowane nieprawidłowym funkcjonowaniem mózgu). Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent pije lub kiedykolwiek pił duże ilości alkoholu, jeśli u pacjenta występuje zespół złego wchłaniania (problemy z przyswajaniem pokarmu), niedobór składników odżywczych lub jeśli pacjent przyjmuje furosemid (Lasix). Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem: dezorientacja; utrata przytomności; drgawki; zmiany mowy; problemy z koordynacją, równowagą lub chodzeniem; lub zmiany wzrokowe, takie jak pogorszenie percepcji wzrokowej, problemy z czytaniem lub podwójne widzenie. Upewnij się, że Twoja rodzina lub opiekunowie wiedzą, które objawy mogą być poważne, aby mogli szukać leczenia, jeśli nie jesteś w stanie zadzwonić samodzielnie.

Przestrzegaj wszystkich terminów umówionych z lekarzem i laboratorium. Lekarz zleci wykonanie określonych badań przed i po przyjęciu leku, aby sprawdzić reakcję organizmu na trójtlenek arsenu.

Porozmawiaj z lekarzem o ryzyku związanym z przyjmowaniem trójtlenku arsenu.

.