Examples of Allegories Vs. Metaphors
Gdy pisarz chce wyrazić złożoną ideę lub obraz, może użyć języka figuratywnego, takiego jak metafory i alegorie. Figuratywny język zdobi indywidualny pisarstwa i dodaje jasności. Podczas gdy metafory i alegorie mogą wydawać się podobnymi urządzeniami literackimi, które dodają zainteresowania do narracji, mają one wyraźne różnice w odniesieniu do ich definicji, użycia i zastosowania.
Metafory porównują niepowiązane rzeczy
Metafora jest rodzajem języka figuratywnego, który opisuje coś jako coś, czym nie jest. University of North Carolina Pemborke stwierdza, że użycie metafory może ujawnić nowe i interesujące cechy tematu, o którym mowa, że czytelnik nie uważał wcześniej za ważne lub nawet zauważyć. Urządzenie może dać poczucie stylu do dzieła literackiego, i dodaje nowe znaczenia do inaczej zwykłych przedmiotów, pomysłów, ludzi, wydarzeń i miejsc.
Przykłady metafor
William Shakespeare mówi w „Jak wam się podoba”, że świat jest scena i ludzie są aktorami w show, którzy wchodzą i wychodzą ze sceny. Jest to metafora, ponieważ świat nie jest dosłowną sceną, a ludzie nie są aktorami, którzy żyją zgodnie ze scenariuszem. Słowa w monologu sztuki odnoszą się do etapów życia, w tym niemowlęctwa i śmierci. Autorka Virginia Woolf słynnie powiedziała: „Książki są zwierciadłami duszy” w „Między aktami”, a metafora pojawiła się w komentarzach politycznych i społecznych, kiedy Karol Marks nazwał religię „opium dla mas”.
Wyrażenie za pomocą symboliki
W literaturze, alegoria to historia, która używa symbolicznych przedmiotów, postaci, figur lub działań, aby wyrazić idee lub prawdy o naturze ludzkiej, sytuacjach politycznych lub wydarzeniach historycznych, zgodnie ze słownikiem Merriam-Webster. Różnica między alegorią a metaforą jest taka, że alegoria używa narracji w całości, aby wyrazić ideę lub nauczyć lekcji, podczas gdy metafora używa słowa lub frazy, aby reprezentować ideę.
Przykłady alegorii
Historie w „Bajkach Ezopa” są alegoryczne, ponieważ są to narracje z podstawowym przesłaniem. Opowieść o „Chłopcu, który wołał wilka”, na przykład, jest o chłopcu, który twierdzi, że widzi wilka, kiedy on nie. Kiedy rzeczywiście widzi wilka, nikt mu nie wierzy. Podstawą tej historii jest to, że nie trzeba wiele, aby kłamca stracił zaufanie innych, co może go zranić w potrzebie. Epicki poemat Edmunda Spencera „The Faerie Queen” jest alegorią. Narracja poematu opowiada o rycerzach z Faerielandu i ich cnotach. W „Liście do Autorów”, Spencer stwierdza, że użył alegorii w eposie, aby nauczyć czytelników, aby postępowali cnotliwie i praktykowali „łagodną dyscyplinę”
.