Non-Dysplastic Barrett's Esophagus

Przełyk Barretta (BE) jest stanem, w którym tkanka, która jest podobna do tkanki wyściełającej jelita, zmienia lub zastępuje wyściółkę przełyku (przewód transportujący pokarm z jamy ustnej do żołądka).

Mimo, że BE ma szansę przejść w dysplazję niskiego lub wysokiego stopnia (stan przedrakowy), a następnie przekształcić się w raka przełyku, w większości przypadków dysplazja może nie być prezentowana lub nie może być zidentyfikowana przez próbki biopsji. Taki stan określany jest jako BE niedysplastyczny.

Wszyscy pacjenci z BE niedysplastycznym są poddawani obserwacji endoskopowej co dwa do trzech lat w celu zdiagnozowania wszelkich przeważających objawów dysplazji. W przypadku wykrycia takiego ryzyka progresji do dysplazji, pacjenci są poddawani rygorystycznemu leczeniu.

Prezentacja kliniczna i czynniki ryzyka

Nieddysplastyczna BE objawia się jako komórki podobne do kolumn, w tym wypełnione mucyną, niebiesko zabarwione goblety. Czynniki ryzyka progresji z niedysplastycznej BE do raka przełyku mogą obejmować długość BE większą lub równą 6 cm i przepuklinę rozworu przełykowego o długości większej niż 3 cm. Jednakże progresja niedysplastycznej BE do gruczolakoraka przełyku i dysplazji wyższego stopnia jest naprawdę rzadka, a ryzyko jej wystąpienia wynosi mniej niż 1%.

Ten stopień niedysplastycznej BE, w którym tkanka zaczyna się zmieniać, aby przypominać czerwoną wyściółkę jelitową, jest również określany jako metaplazja jelitowa (IM).

Diagnostyka

BE (zarówno z dysplazją, jak i bez niej) jest diagnozowany przez endoskopię diagnostyczną, która jest wykonywana przy użyciu bardzo wysokiej rozdzielczości i białego światła w celu obejrzenia wewnętrznej wyściółki przełyku. Terapia i odstępy między kolejnymi badaniami u pacjentów z BE zależą od stopnia dysplazji.

W przypadku pacjentów z BE bez dysplazji sugeruje się wykonywanie badań endoskopowych co trzy lata wraz z biopsją, ponieważ u niektórych pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka, takimi jak wiek poniżej 30 lat w momencie rozpoznania BE i wywiad rodzinny w kierunku raka przełyku, niedysplastyczna BE może prowadzić do rozwoju raka. Pacjent z podejrzeniem BE niedysplastycznego poddawany jest endoskopii przez 6-12 miesięcy, a biopsje wykonywane są każdorazowo w celu określenia zmian cytologicznych i strukturalnych komórek nabłonka.

Nowe zaawansowane techniki obrazowania do wykrywania BE są udoskonalane i obejmują obrazowanie wąskopasmowe, chemoendoskopię, optyczną koherentną tomografię i laserową mikroskopię konfokalną.

Zarządzanie niedysplastycznym BE

W przypadku BE bez obecności dysplazji lub raka, tradycyjne techniki zarządzania są stosowane jako wspólne podstawowe podejście do leczenia. Obejmuje to kontrolowanie objawów BE i regularny nadzór endoskopowy w celu zapobiegania postępowi choroby. Zdrowe zmiany w stylu życia mogą pomóc w oczyszczaniu przełyku z kwasu i zmniejszeniu częstości występowania refluksu. Unikanie niektórych pokarmów, takich jak cytrusy, napoje, pikantne i tłuste potrawy oraz pomidory będzie korzystne w kontrolowaniu objawów.

Periodyczne endoskopie i biopsje muszą być wykonywane w celu oszacowania obszaru dotkniętego chorobą Barretta. Niektórym pacjentom wysokiego ryzyka bez dysplazji zaleca się takie opcje leczenia jak endoskopowa resekcja błony śluzowej i terapia ablacją prądem o częstotliwości radiowej.

• Endoskopowa resekcja błony śluzowej: Pacjenci z BE bez dysplazji mogą być przede wszystkim poddani endoskopowej resekcji błony śluzowej jako wstępnemu etapowi diagnostyki lub leczenia. W tym podejściu, uszkodzona błona śluzowa przełyku jest usuwana za pomocą endoskopu. Uszkodzona błona śluzowa jest resekowana i unoszona przy użyciu roztworu soli fizjologicznej, a następnie usuwana za pomocą nasadki lub pętli. Przyległe i głębokie marginesy są badane poprzez właściwe postępowanie z próbką. W przypadkach BE niedysplastycznej pacjenci nie są poddawani rutynowej endoskopowej terapii ablacyjnej ze względu na mniejsze ryzyko rozwoju gruczolakoraka przełyku.

• Ablacja prądem o częstotliwości radiowej: Niedysplastyczny BE u pacjentów jest leczony za pomocą terapii ablacją prądem o częstotliwości radiowej (RFA). Proces RFA polega na wykorzystaniu energii o częstotliwości radiowej do ablacji uszkodzonej tkanki za pomocą endoskopii. W zależności od krioterapii, dostępne są dwie metody. Pierwsze podejście obejmuje rozpylanie ciekłego azotu, który usuwa tkankę poprzez jej zamrożenie, podczas gdy drugie podejście obejmuje kriobalon, tj. balon wypełniony podtlenkiem azotu jest umieszczany na tkance w celu jej zamrożenia.

Terapia RFA jest powtarzana raz lub trzy razy, aby potwierdzić usunięcie całej dotkniętej tkanki przez BE. W tej technice ryzyko krwawienia po zabiegu jest bardzo małe i nie wiąże się z tworzeniem zwężeń. Po RFA przeprowadza się wstępny nadzór, aby zapewnić całkowitą eliminację BE i brak nawrotów. Zazwyczaj wykonuje się go co trzy do pięciu lat.

RFA w przypadku niedysplastycznej BE jest efektywna kosztowo i ma skuteczność do 90%, jednak okresowy nadzór w przypadku niedysplastycznej BE jest dość kosztowny.

Kontynuacja

Pacjenci z niedysplastyczną BE po leczeniu ablacyjnym powinni być objęci obserwacją polegającą na wykonaniu 4-kwadrantowej biopsji na każdy 1 lub 2 cm całego obszaru, który był wcześniej dotknięty BE. Kontrola endoskopowa powinna być wykonywana rutynowo, początkowo raz na sześć miesięcy w pierwszym roku po ablacji.

Dalsza lektura

• Wszystkie treści dotyczące przełyku Barretta
• Przełyk Barretta – Co to jest przełyk Barretta?
• What Causes Barrett’s Esophagus?
• Barrett’s Esophagus Symptoms
• Barrett’s Esophagus Pathology

.