Sleep Fixes Everything

Wczoraj w nocy przegapiłem czas na spanie o pełne dwie godziny, a dziś jestem niespokojnym, rozdrażnionym wrakiem. (To nawet nie jest południe.) Przypadek? Nie – nie według nowych badań przedstawionych niedawno na dorocznym spotkaniu Society for Neuroscience w San Diego, które sugerują, że brak snu uruchamia te same mechanizmy mózgowe, które sprawiają, że jesteśmy wrażliwi na niepokój.

Choć związek między utratą snu a lękiem nie jest dokładnie przełomowy (wiemy na przykład, że osoby cierpiące na bezsenność mają dwukrotnie większe ryzyko rozwoju zaburzeń lękowych), nowe badanie – prowadzone przez Eti Ben-Simon, pracownika podoktorskiego na wydziale neuronauki Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley – ustala, jak ten związek korelacyjny funkcjonuje w mózgu.

W swoim badaniu, naukowcy mieli zdrowe przedmioty spędzić dwie noce w ich laboratorium snu: pierwszy, celowo pozbawiony snu, a następujące, spokojny. Rano naukowcy pokazali badanym „niepokojące” klipy wideo, aby wywołać reakcję emocjonalną, a następnie wykonali skany fMRI ich mózgów. Rano po zakłóconym śnie, mózgi badanych wykazywały znacznie większą aktywność w „generujących emocje” obszarach mózgu, takich jak jądro migdałowate i grzbietowa przednia kora zakrętu obręczy, z których oba przetwarzają negatywne emocje, takie jak strach, i z których oba są bardzo aktywne u osób z zaburzeniami lękowymi. Naukowcy odkryli, że badani doświadczali o 30 procent wyższego niepokoju w dniu następującym po słabym śnie niż w dniu następującym po spokojnym śnie, przy czym połowa z tych badanych osiągnęła poziom, który spełniał próg dla klinicznego zaburzenia lękowego.

” regiony, które pomagają nam regulować emocje są tymi, które pomagają nam utrzymać mniejszy niepokój i zachować spokój, a te regiony są bardzo wrażliwe na utratę snu” Ben-Simon powiedział Popular Science.

Co prowadzi nas do innej emocji, która jest bardzo podatna na utratę snu: gniew. Inne badanie, niedawno opublikowane w Journal of Experimental Psychology: General, stwierdził, że pozbawione snu osób (tych podmiotów poproszonych o ograniczenie ich snu przez dwie do czterech godzin na noc przez dwie noce – jak ja, bezinteresownie, ostatniej nocy) oceniane sobie znacznie gniew niż ich dobrze wypoczętych odpowiedników (którzy średnio 7 godzin snu na noc).

While niepokój eksperyment pokazywał przedmioty wracające do normalnych poziomów stresu po wznowieniu jakości snu, oba studia ujawniały potencjał dla potęgującego się problemu – pozbawione snu jednostki tylko dostawały gniew z każdą bezsenną nocą, tak jak ludzie z bezsennością mają tendencję do dostawania więcej niepokoju w czasie. Problemy te mogą być również cykliczne; z pewnością niespokojni ludzie doświadczają większych trudności ze snem i można by spekulować, że to samo może dotyczyć ludzi gniewnych, choć osobiście uważam, że gniew jest wyczerpujący. (Stres, zbyt, w niektórych przypadkach.) Na podstawie ich wyników, autorzy badania gniewu zbierają dane, aby zobaczyć, czy utrata snu powoduje rzeczywistą agresję wobec innych, co wydaje się jak prawdopodobne „tak.”

Niektóre (ale nie wszystkie) leki przeciwlękowe mogą zmniejszyć zaburzenia snu, ale nie jest jasne, które (jeśli w ogóle) mają netto pozytywny wpływ na jakość snu, co jest, dlaczego wielu neurologów rozważyć poznawczo-behawioralnej terapii (CBT) lepszą, niższe ryzyko opcji leczenia dla niedoboru snu. Nadzieją jest więc to, że leczenie braku snu poprawi lęk, gniew lub jedno i drugie. Wszystko jest ze sobą powiązane i trudno jest umieścić każdą zmienną we właściwym miejscu, a następnie utrzymać ją tam. Ale najważniejsze jest to, że każdy powinien kłaść się spać o 8:45.

.